E revè dan les dòdež a bon pórt;
Důt contënt spó boiṓl dĕ lʼ èga kĕ brůža n gót.
Bon i savóva l gót tʼ kël vèdl chiaşon,
Intan k’ orlā dĕ fóra bůrt i dòi bůr chians
E scasava morònes con bůr son,
Důt rabiůš a l savëi liber dĕ pīš e mans.
Cristl ḗ gnůt vèdl, ešerzitan keš ért;
Vigni sfórz dĕ sĕ converti fṓ fat dĕ ban,
Só penti gnī, i parṓl, chi masa tért,
Per këš orṓl feni la vita da lotran.
Inscí nʼ orṓl savëi dĕ religion,
Nó dĕ mësa, chiamó manco dĕ confesé;
Mò na òta èl geůt tĕ dlīža in chiez gáožion
Ed ā tan mësa i oedli òtʼ scèc atri vérs lʼ alté.
Da mësa dita vëghel ‒ oh spavënt ‒
In alt důt fòscia lʼ óstia tĕ les mans del prò.
Só córp zitrā, scèc fȯia jona dal vënt;
N té spavënt nʼ ava mai porvé degůn Marò.
Dan dal prò val con longia confešion;
Dolòr ál gran, mò férm plů só proponimënt,
L bon confesòr i dá grazia e perdón,
Šʼ ël renonziëia per trés a vigni strionamënt.
La penitënza è grana da spavënt:
In vita sůa mai plů al cīl sů oedli nʼ alzarál,
Vérs téra i tignarál vigni momënt,
A kësta condizion sòla perdon arál.
Cristl da Rās è resté bon penitënt;
Sů oedli nʼ á plů mai odů l cīl inkina la mórt;
Mò dal mantegni só proponimënt
Èl gnůt in ůltim dan sůa fin důt góbĕ e stórt.
