I bai tĕ këla radonanza da iló fatʼ
Fóva dĕ vigni sórt; l plů fṓl la Forlana,
Kĕ descedava důta këla fòla ad atʼ,
Kʼ ḗ gonót dĕ sórt sospetòşa e mondana.
I joblèri ‒ chi orès pa chiamó dĕ plů bèl? ‒
Fṓ dĕ granʼ bī giat’ fòš, cofá důtʼ sůn mëşa;
Sèt en fóvel in důtʼ; vignůn sůl chiè ā n chiapèl;
La còda a dërta sů scèc vachies kĕ bëşa.
L prụm giat, n dër soperbon, sonava l bonbardon
Cër l cól āl intercoré na vëta blanchia.
L second sonā la zitra e parṓ nʼ avaron,
Kirī trés valc, kʼ ël savaiava dʼ avëi manchia.
L térz manegeava l tlarinèt da bëgn espért,
Mò tĕ sů oedli ligeṓn la gran bůrta invidia.
L quart batóva l tambůr e parṓ bráo dĕ só ért,
Mò zënza odṓn, kʼ ël fòs inclinè a lʼ azidia.
L quint, kĕ sonā la vidora, ḗ n dër maladët;
Kël fṓl bůrtes pašions e idés kĕ piziava.
L sést, maèster dĕ trombëta, fṓ plů kʼ i atri nët,
Mò desenůs scèc té rabiůš důt in sbava.
L šétim fṓ da soné i orghi da mantež dër bon,
Mò tormenté kʼ ël fóva da na gran gòla
Trascorāl soënz la můžiga per val giaolon,
Kʼ ël odóva sůn mëśa tĕ na bèla òla.
Nóš půr Marò chiarava trés, ël è pa vëi;
Imponté stḗl iló dan këla finèstra,
Les mans plënes dĕ soiůs slargiades sůl parëi,
Scèc ëles fòs tacades con largiè o maèstra.
Só chiè důt mat rodā con gran cigidamënt,
Tormenté e spaventé dĕ só bèl giat, Banco,
