Da man fat půc espérta, dĕ laúr scialdi grò,
Mò bůrt o bèl, vignůn a lʼ odëi sĕ sëgna.
Sůra kël crist tel bósc sůra strada vèl n plan,
Nó gran nó pič, mò bon asá per na fèsta,
Kĕ valgůnʼ òiĕ fa a mèz kël bósc bèl kīt e gran,
Kĕ tra dʼ atri bóscʼ taiá intīr chiamó nes rèsta.
Nóš contadin pasava l crist dlon sĕ signan,
Bëgn contënt dĕ podëi piè jů vérs Longièga;
Mò důt ten iadĕ vèghel sůra ël sdlominan
E alda n šesůr, scèc val morin ciafès lʼ èga.
L Marò da bráo Ladin ava gran ardimënt;
Zënza dī pensé val sů da këla véra,
Coriůs dʼ odëi la gáoža e kël romblenamënt,
Kĕ sĕ féž aldi iló sůn kël tóʼ dĕ téra.
Apëna trënta vareš per l bósc avel fat,
Kʼ ël vèga dan ël na chiaşa ilominada;
Palaz parṓl, per èster abitè dër at
Da gënt dër a lʼ in grana e dër bëgn aoşada.
L Marò pró na finèstra ciotiava e chiarā:
Scèc incanté restavel da la belëza,
Kʼ ël odóva tĕ kël palaz e considrā,
Chiaşa nʼ āl mai chiamó odů dĕ té rikëza.
Bèla grana, corida dĕ drap ḗ la stůa;
Tʼ a mèz sů sòt n bèl gran candelīr odóven,
Da les pérts mëşes plënes dĕ pom, për ed ůa;
Chièz kʼ ël indeletā, podëi tó podóven.
Mò půcʼ ā şëgn dĕ la orèla dĕ gi dṓ al mangiè;
La sozietè pensava iló ad atres cóses:
Balé, trá saltʼ, rodé, scèc té vidī scrichiè,
Këš fageóven iló, scèc gonót a Dóses.
