Per èster tan bèl fòsc i digeōn soënz malan;
Dĕ malan parṓ chi i oedli da ria chiaradůra;
Šʼ ël ariciā pa spó tel sën só gran polan,
Èssen minè da impró l momënt dĕ tortůra.
Só maolamënt, důt ater fṓl kĕ bèl conzért;
Fa fageṓl tan da salvergin e da incrëscĕ,
Kʼ an aspetā la fin dĕ só maolé dër ért,
Cīs šʼ an lʼ aldī, can kĕ la lůna ḗ tel crëscĕ.
L bůr maolamënt aldīn dĕ dí, nó mai dĕ noet,
Perchi kĕ da scorënta noet slondernavel;
Scèkĕ ki da dĕ noet nʼ in dével nia del lèt:
L Marò, del sëré da it dĕ ban se porvavel.
Finèstres, pórtes, důt cant podóven sëré;
Só bůš ciafava zënza gran fadia Banco;
Olá kʼ ël gis la noet, degůnʼ nĕ lʼ ès stomé,
E l contadin, só bon patron, chiamó manco.
L cažo orṓ, kĕ l Marò ès chièz da fa a san Martin
Intardivè n pů scialdi s’ ḗl per afari,
Kĕ n’ orṓ avëi per nia dĕ nó degůna fin,
Bëgn kʼ ël fòs bagatèles ma e “larifari”.
Inscí batṓ l martèl dĕ chiampaní diž bótʼ
E na gran strada ā fata bèl lůna plëna,
Kĕ nóš Marò la bona noet lascia a dòi zótʼ,
K’ i ava paiè, dĕ sů afari contënt’, na cëna.
L bon contadin sen va contënt da Picolin;
L vin sëntel dër del vérs per sĕ mët in strada,
Travérs l bůr bósc dĕ Pláies lonc e lérc, zënza fin,
Olá kĕ gënt da lʼ Órco è soënz strabaciada.
A mèz Pláies fṓ revè con var saori l Marò;
A ki kĕ nĕ conëš kël póst, n crist lʼ insëgna,
