 |
Questa pagina è stata trascritta ma deve essere formattata o controllata. | |
| 38 |
XI. A mi bèl Colfòsc
Bī crëp in alt, al bas bèles planůres,
Mëşores, Piz e Pisciadú e Crespëna,
Polůš, Sasòngher, důtʼ con mil figůres,
Tĕ féž, oh bèl Colfòsc, corona plëna!
Tů chiamp, tů pra, tůs bèles gran pastůres,
Tůs èghes tléres, miůs kĕ vin pró cëna,
Dʼ i bóscʼ bī vërtʼ les piceres ordůres
Dʼ i lůš ladins féž té flụ fin Mantëna.
Dĕ granʼ e pici armëntʼ la gran tlapada
Dá a gënt na spëişa bëgn leşīra e sana,
Da acórt famëi con cůra pascentada;
La bona gënt, d’ origin důt romana,
Al laúr šfadiůs da pič sů bèl aoşada
Féž con onòr důt chièz kʼ onòr comana.
XII. L Giat Fòsc.
Jů a la Plī dĕ Marò fṓl zacan n contadin;
Sůa chiaşa di nes pói, só inòm chiamó manco;
Mò kël kʼ i ves òi di, kël è pa vëi dĕ fin:
N giat āl, kĕ sĕ tlamā e ḗ tlamé da důtʼ Banco.
L contadin, kʼ ḗ n Marò, tegniva sůn só giat,
Pró důtʼ laldāl sůa bèstia plů kĕ scicada;
N bon i orṓl, con rejon od inch a tórt, da mat,
Bëgn kʼ ëla fòs da důtʼ zënza dlonc skivada.
L giat fṓ, per èster giat, zënza confront dër bèl;
Fòscia scèkĕ l’ infér fóva sůa pilicia,
Ignó dʼ ater corů nĕ nʼ avel tac o anèl,
Scèc á datrai la bèstia, kĕ kīr soricia.
