 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 36 |
‒ Bon şëgn segů, k’ ëles nʼ è masa stanchies ‒;
Val rī bagótʼ sĕ mët a la tortůra,
Sĕ dá, kʼ ël è n spavënt a odëi, tociades
Zënza skivè les bůrtes sangonades.
Dai crëp dĕ Půz les chiòres vëgn, les fines,
Salta, sĕ vërč sů alt, longies, indobliades,
Sĕ dá con reverënzies salvergines
Da bèsties mates dĕ bůrtes cornades,
Sbalza golòşes sůra můrz, antines,
Rotan tĕ pra, tĕ chiamp les flụs robades,
Nĕ a blastemons nĕ a cristʼ metan a vérda,
Kĕ tira, plëgn, dĕ soiůs Martin kĕ vérda.
I crëp dĕ santa Crůš, la gran Varèla,
Dĕ nëi dagnòra quérta la Tofána,
Dĕ Lagaciò i bī crëp con gran forcèla,
Del rī Sotsas la piza alzada e grana,
Depëntʼ scèc ór da man maèstra e morjèla,
Con maëstè l paíš dĕ Pèra Marişana,
Boá, dĕ Crespëna i līgri crèp salůda,
Sasòngher l šério e Colfòsc, la planůda.
Ki pici pícʼ, i bī finc’ l chianté lascia;
Chi les skirlates da la còda longia
Kīr sů só albérc sůi bī pëč sòt val dascia;
Mò la òlp bëgn falza şëgn sůa můsa slongia,
Lascian la tana e sů pici, kĕ rascia
E mórd adụm důt cant chièz kʼ i růa dlongia;
L důlĕ con scíor bůr salvar sĕ lamënta,
Per këš gonót val vèdla sĕ tormenta.
X. La Cortina dĕ Colfòsc.
La noet con ares fòsces è revada,
Con vënt leşīr dai crëp altʼ èla gnůda.
