Sun këla mont, corida dlonc dĕ bī granʼ pra,
Menā n salvan zacan vita salvergina;
Con chiaşa o mažon nʼ avel gonót val da fa.
Mangiè mangiāl raíš, érbes, chi val talpina:
Dad alton spó fageóva bròdi só mangiè,
Gonót ciaognavel chi režína con largiè.
Dʼ isté da bon chialdin stével olá kĕ mai;
Şëgn sůn Piz Colač sůra Plan lʼ incontáven,
Olá kʼ è zënza gian i bòs ed i chiavai;
Sůn Mëşores gonót chi ciafé l ciafáven,
Mò l plů gian stēl zënzʼ ater sůn ki Bůš da Cīr;
Iló sòt ki bī lëgns i parōl salf leşīr.
Mindechè sů da i Pič sů l vèghen spaziran,
Có kʼ ël còi ciůf, bronşins, édelwais, flụs ghéles,
Kʼ ël pórta tĕ la man contënt e dlon snaşan;
‒ Sůl chiapèl sbordoné chi dër bëgn tʼ i steḗles ‒;
Gonót spó traoşan l vèghen pré da Lagoscèl
O l pré dlongia, dal blòt palů dut cant morjèl.
L plů bèl i parōl l tëmp dĕ gi a mont, l bèl istè,
Can kĕ důta la mont dĕ gënt fṓ dlonc plëna,
Dĕ setůs con chiapī sfolá, sbogeá sůl chiè,
Dĕ tiradụmz plů mates dʼ ēs kĕ somëna,
Dĕ sciòri kĕ va incërc trés per divertimënt
E kʼ è per cér persónes soënz dĕ gran tormënt.
Ël nʼ ḗ pa spó nia ognért con gënt, nóš půr salvan;
Bonač fóvel, daidā laoré a ki kʼ oróva;
A siè, èl vëi, s’ astilavel plů tóš da talian,
Mò dal restlé fageóvel kël kʼ ël podóva;
L plů gian daidāl les tiradụmz cër i bagótʼ,
Chi a olté fëgn bëgn sëc sĕ lasciāl itĕ a bótʼ!
Les fancèles, gonót lʼ áveles per só mat,
L fageóva gi per èga con val pazëda
