Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/35


- 27 -

Aldis iló recorda di dui omi i bi dis,
Mo ʼci le tormënt sot chi crepuns zënza fin.

Finí sará, insciö cunton, döt chël bur tormënt,
Sce valgügn zënza tëma da mesanöt
Vega te chëra fossa le iade cun ardimënt
Y preferësc i gragn strabac a bun let. 


V. Ai Ladins


Oh, pròš Ladins, dʼ óš bèl lingaz tignidĕ cont!
Tignidĕ cont plů kĕ podès del tešór,
Kʼ è plů preziůs dĕ troep kĕ důt l lůc da Sompont,
Chi plů kĕ kël kĕ rëgna l mon, argënt e ór!

Oh, bonʼ Ladins, dʼ óš bèl lingaz chiarèdĕ bëgn,
Kʼ ès da óstes bones, pròses òmes arpé!
Dʼ èster n lotron e zënza cụr mĕ da bůr sëgn
Ki dĕ si òma l lingaz nĕ sá respeté.

Půri Ladins, dʼ óš bèl lingaz festidĕ aèdĕ!
Con kël ves á les půres òmes a priè
A kël bel Dī insignè; mai nel desmentièdĕ,
Šĕ nó podès chi Dī dʼ òs sĕ desmentiè!

Bravi Ladins, stimèdĕ l lingaz granmënter,
Arpé da ki Latins, pópol tan stodiè,
Bëgn arlevé, potënt trés da vèdlamënter,
Tĕ vigni véra aoşè dlonc a davagnè!

Paziëntʼ Ladins, l lingaz ladin, dʼ onòr gran dëgn,
Dan dal důt insignèdĕ a ůš pici mitons!
Dĕ tegni cont dĕ nóš lingaz tòkela şëgn
E dĕ sĕ stravardé dai granʼ chiacolons.