Per kela spiza n sënn tremendo s’ ái ciafé;
Zede ne n’ ô degun, vignun l’ orô avëi;
Tan ál foré le malan, ch’ ëi s’ ó na nöt copé,
Döt ái bele injigné por la finí tra ëi.
Mo Chëlbeldî, de chi dui mac ál compasciun,
Porcí ch’ ëi fô zënza dagnora prosc;
Ch’ al é ʼci massa dann, vëighel, y net nia bun,
Ch’ ai se danes por ria stria dai ciavëis rosc.
A san Giorgio porchël á comané le bun Dî
De sporomé dal cil jö en Fanes bel snel
Y de sfëne en gran toc, zënza pisimé dî,
Le crepun sura i rivai cun colp no morjel.
San Giorgio stima ion, al stima söl momënt;
Chël che dij Chëlbeldî, sará bëgn bëgn fat,
Pënsel y sporomëia dal cil tan snel che le vënt;
Jö vëgn nosc Sant devers Fanes por le bel at.
Gran ora fôl, che San Giorgio gniss y rovass;
La bega fô impiantada tra i dui rivai
Cun gragn cortí y cun cez che vignun snel ciafass;
Abraciá fôi, balan insciö dër bur bai.
Te chëra sfënn chël crëp nosc Sant cun brau colp;
Le toch dessura é resté iló olache denant,
Alberch chirí d’ invern gonot da tas y olp;
Mo le toch dessot, chël é, dal Sant spënt, gnü inant.
Le crëp toma cun sciosciüre y gran gracenamënt,
Crepé in mile toc, y cür sotite i rivai,
Cun ëi le morin, lapró ʼci l’ ater ciasamënt;
Chi dui desgraziá, finida sëgn la vera ái.
Mo tramidui é ciamó sotite iló bi vis;
I boc surc dl scarpel y le vers dl morin
