Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/32


24

L brao Bracon èl e kël rī Còz, da lonč aldis
Gean a sporom per ki Plans dlon sĕ batan.

Aldís tel kīt dĕ la doman kël son bèl tlér,
Kĕ féž důt chiez k' è mórt bèl plan resori?
L "Angelus" èl, kĕ despartëš l důr fér dal fér,
Fagean tra ki dĕ Còz e Brac la péž n dí.


III. La Pilicia.


T’ a san Chiašan, lůc dër salvar, mò zënza bèl,
Èl gnůt zacan, pasé sarál bëgn cënt an’,
Na bůrta vèdla důt corida dĕ na pèl;
L planët iló tĕ m’ ála līt a cotan’.

Vèdla fṓ këla dër scicada dan da důt’;
Kël k’ ā da gni, traodṓla con oedl segů,
I tëmp stomāla danfóra, frëit’, chialt’, mói, sůt’,
Gonót, š’ an i ès stimè, èssen gran mal sconů.

Per mata la tegnī té rī pici mitons,
Saltava dṓ per këles strades dlon scraian:
„Pilicia bůrta, t’ ès na stria, spedré t’ orons!”
Dṓ té paróles givi spó dlon sciampan.

Půra mëda, a degůn’ nĕ fageṓla dĕ mal,
Gonót del bëgn, olá e can k’ ëla podṓ;
Mò š’ ëla coiṓ sů tĕ strada n ran sëc o val,
N’ ēl atira kĕ cospetā e t’ i scraiā dṓ.

La vèdla profetësa amava l nůmer trëi:
„Trëi léc’ gnarál col tëmp”, digeṓla, „in Badia,
Òtes trëi modará per këš la val só pëi.”
Dòi léc’ èl sté, del térz n’ án chiamó odů nia.