Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/26


18


L'òra dĕ dlīža bat mèfo dër la ůna,
Can k'ël bèl plan, ‒ san bëgn con gran caotèla ‒,
Tlocorëia tĕ finèstra digean: "Tina,
Déora l vider, despó ès pa pròsa e fina!"

Půra Tina, dormi nia nĕ podṓla,
Del salvan les paróles la scecava;
Ía e ca tĕ só pič lèt trés sĕ straogeṓla,
I cór blanc' del chiamůrč la tramentava.
Bèl snèl levada déorla la finèstra,
Dĕ keš afar espérta asá e gran maèstra.

Iló sĕ l'ái despó bī sůš contada;
Mò Tina intan pensā a la cornadůra,
Kĕ dës avëi n chiamůrč dĕ blanc signada;
Savëi dër gian orèsla la pastůra,
Olá kĕ bocolëia na té chiòra,
E del piè la manīra, l tëmp e l'òra.

Dṓ n pèz digeṓla, scèkĕ nia nĕ fossa:
"Gostin, bèl kīt sta şëgn, conté tĕ mësi,
Chi k'i á somiè: Iů fṓ sa Pèra Ròsa,
Ten bèl chiamůrč iló, k'i vèg, m'inrësi;
Š'i n'á sůa cornadůra bèla blanchia,
Mĕ sal tel son, èl důt cant kĕ mĕ manchia."

Gostin respògn: "Kĕ důt sī oritè proada,
Kël kĕ t'as şëgn conté, di nĕ n'orèssi,
Mò k'ëla sibĕ in gran pért dërt stomada,
Zënz'ater desmostré, š'i orès, podèssi;
Tan dĕ sigů k'i sta sů na paranchia,
Na chiòra vèl da cornadůra blanchia."

"Mi bon Gostin, kël k'i tĕ diš şëgn, alda:
Šĕ t'ós mi amòr senzīr, gran plů kĕ zënza,
Mi bon pič cu̥r, k'a aldi tó inòm sĕ scialda,
‒ Gonót per këš brontòra mia cosciënza ‒