Da nu̥ indṓ i salt', da nu̥ les zeremónies
Dër mal odůdes soënz da les calónies.
Gostin, nóš iágher, salta a mèşa l'ara,
Con ël salta na bèla balarina,
‒ Š'i nĕ m'ingianĕ, fṓla da Corvara
Ed ava, segů l sai, inòm Tarina ‒;
Intrami dòi con şèlo ródi e bala,
Saltan da n piz a l'ater, nia nĕ fala.
Tina dlongia l salvan è sòla e pënsa;
L salvan dĕ la gaožion sĕ n'aprofita
E sĕ tól dĕ fa l stru̥m şëgn la despënsa.
A Tina i dál na odlada cůrta e fita
Ed ëla fòssa prëš da nèscia gnůda,
Mò pró les ëles důt bèl snèl sĕ můda.
"Picera", diš l salvan, "perchi tan šéria?"
As fóš da mé, půr salvergin, val tëma?
Bèl troepa gënt librè ái da gran meşéria,
Bëgn kĕ gonót kiló mi var nĕ frëma.
Consiè sai chi dër bëgn n'inamorada
Scèc té, kĕ tĕ tradëš tůa viva odlada.
Şëgn chièz k'i diš, tëgn bëgn tĕ tůa memória!
Ós èster dĕ tó amòr franca e segůda,
Nĕ sté kiló a ciaoriè val longia stória!
A tó crestian diras şëgn da d'insciůda,
Kĕ t'ós avëi dad ël, š'ël nĕ t'ó manchia,
L bèl chiamůrč da la cornadůra blanchia."
Tina, la bèla, pënsa šériamënter,
Chi kĕ pó di paróles tan stodiades;
Mò in ůltima mināla vèramënter,
Kĕ l salvan èssa dit, coionan, matades;
Chiamůrč, kĕ fòssa blanc' dĕ cornadůra,
Credóvela banis da la natůra.
