Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/18


10

Conté ves mësi a důt' con chiantia cůrta
E di jů al bas tĕ ki plans ki k'ël ůrta.

Gostin, l chiamůrč sůl cól, tól la valada,
Saltan da n sas a l' ater scèc na chiòra,
Kĕ va sů per i crëp dlonc arpizada,
Asvèlta, bëgn leşīra e zënza pòra;
Ten cůrt èl jů ed arjont ál la planůra,
K'è tĕ ki paíš e zënza ůa e zënza ordůra.

L'èga partëš dal bósc la gran planůra,
K'ē denant per Colfòsc dĕ gran rikëza
E lonč e lérc la plů bèla pastůra,
Sī per la qualitè sī per larghëza;
Plů tért á fat na bérta mal stodiada
Pra venůs dĕ la bèla pascentada.

Gostin, con trëi saltons ál pasé l'èga,
K'è tléra plů kĕ spīdl e da bëi bona,
Dĕ fontana, mai nó dĕ nëi kĕ dlèga,
‒ Bon féž lapró dĕ bon ciócio na sona; ‒
Per Plan da Merí vál invérs la vila,
Mò sĕ frëma sòt Ru̥n dlongia na pila.

Chi k'á fermé da iló só var, aldidĕ!
A mèz ki chiamp sòt Ru̥n vèghel na mu̥ta,
‒ Na plů bèla Ladina nĕ kiridĕ! ‒
Dĕ córp dobliòşa vèla scèc na ru̥ta,
Só můs, plů ròst kĕ kël dĕ na bambina,
Fagèssa gran invidia a na Trentina.

Só vestimënt, nó ric, dĕ gran netëza,
Féž, per i gi dër bëgn ad ëla instësa
Dant e dṓ, dĕ longhëza e dĕ larghëza,
Gran onòr a la man dĕ sartorësa:
N gormél, bru̥m plů kĕ l cīl, cu̥r la gonèla;
Les chialzes è dĕ lana dër morjèla.