Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/14


- 6 -

Kĕ spizorëia da iló fóra dĕ téra,
Mil òtes plů gentila kĕ nó lëscia;
Iló sentá la gana e l iágher fóvi,
Iló dṓ ria fadia sĕ la godóvi.

Gostin prešënta chièz k'ël á tĕ tascia,
Féž tra d'ël e la gana pérts valives,
Mò vëla n'ó del bon chiažó e t'il lascia,
Nĕ mangia ‒ inscí digeṓla ‒ k'érbes vives;
Dláşenes, piries, můies ed inch nicióres,
Paròmores a móda dĕ les giaióres.

Intrami dòi fṓ plëgns dĕ contentëza,
Boióva, mangiā, vignůn a sůa manīra;
Zënza savëi perchi fṓi důt ligrëza,
Scèc gënt da mont kĕ vëgn cola baskīra;
L chiamůrč inch féž cër ëi via sůs matades
E devertëš sĕ instës con gran scrichiades.

Scèc gran sason da crëp bëgn mól sĕ staca,
Berdòra con šešůr dĕ piza in piza,
E va rodan tĕ l'aria e ignó nĕ taca,
Mò sprinza e salta e va in mil tóc' e stiza,
Tiran con sé na róa dĕ saš intīra
E va a feni t'la val in gran magīra:

Con té šešůr dòdeš chiamůrč odóven
Sprinzan şëgn dal chiamin, kĕ sta a man dërta;
N salvan con gran mazon odëi podóven
Fagean la chiacia t'nëi dlaciada ed ërta;
Chiacia paróva këla desperada,
Důta la val nĕ fṓ kĕ na fomada.

La gana chiara, vèga e spó comana:
"Ingigna l stlóp e véga na fomada,
Mò kĕ la chiòra dant rèstĕ pa sana!
Meşůra frëm a l'ůltim dĕ la squada!