 |
Questa pagina è stata trascritta ma deve essere formattata o controllata. | |
Kʼ an onorā kël dí; ingali digeóvel
„Santa Maria dĕ ca, alda chi kʼ an chianta!
Santa Maria dĕ la ‒ l priè, nia nĕ jóvel,
Tan segů kĕ dòi féž còl vint caranta ‒
Tĕ tablè ái mi fëgn, l tëmp kʼ ël òiĕ şëgn vëgnĕ,
Ůnfat del důt mʼ èl tan dī kĕ l tëmp tëgnĕ!”
Apëna dita fóva la blastëma,
Kĕ sů insom la gran mont táca na níora
Pró l crëp plů alt e sta n pèz spó bêla frëma;
Bèl plan sniorëiela këla mont; l vent scíora,
Scèc l bůr Órco gonót a mèz carşëma;
Důta la mont, scèc amaré da fíora,
Sĕ scasa, plëna dĕ nío spës in téra;
N gran spavënt fṓl iló tĕ këla véra.
L vënt da redůs e da sërëgn soflava,
Intrami dòi con bůr bòf sĕ batóvi;
Pëč, lérš, cīrz dĕ plů cënt anʼ stlefava
A mèz ía, tĕ la val ròtʼ sĕ perdóvi.
I còlp, i bótʼ, kʼ i tons iló petava,
Pici nó, mò sgriciůš da spavënt fóvi,
Da vigni pért şenava les rīs saítes;
Dī nes presérvĕ da té bůrtes vites!
L tëmp e les sbụres, kĕ dṓ vè spó gnůdes,
Mëna tempèsta, nëi, plȯia, tócʼ dĕ dlacia,
Na sórt dĕ gran granižores mai odůdes;
Plȯia, nëi, tempèsta, pél, sĕ féž la chiacia;
Dlaces da vigni pért èl destenůdes;
Vignůn la fin del mon tĕ këla ria ácia
Èssa credů, tan fóva spaventòşa
La mont in këla sëra sprigoròşa.
A kël spavënt del pichiadú revada
Fṓ vignʼ ostinazion e ria ligrëza;
