 |
Questa pagina è stata trascritta ma deve essere formattata o controllata. | |
Dĕ la mont, līgri e dër contëntʼ, ki e këles;
Důtʼ dlon chiantan, cigan vérs chiaşa giva,
A póst oróvi vèster dan da stëles;
I crëp, dagnòra bī, dlonc rendeniva;
Inkina mai les chiòres fṓ důt mates,
Scrichiā, saltā, tociā, scèc dĕ tòs fates.
La mont, dan půc chiamó dĕ vita plëna,
Fṓ şëgn da gënt deşérta e důt netada.
I pëč, dagnòra vërtʼ sun alta incrëna,
I lérež, altʼ sůn crëp e costa alzada,
Sĕ moióva dal gran kīt, kʼ ḗ dlonc, apëna;
Les bèles flụs, capi nʼ óles modada
La móda dĕ les chiòres, kĕ lasciava
Şëgn důt in péž e plů nĕ sĕ mostrava.
Sòl kël salvar da Penía iló fognava
Cër tablè e cër chiaşòta; šʼ ël chiantèssa
O šʼ ël sciorèssa, chi kĕ kël pensava,
Ki mai podès savëi? Kʼ ël blastemèssa,
Èl plů segů, la gënt devóta, kʼ ava
Devozion a Maria plů kʼ ël nʼ orèssa;
Sapiënt plů kĕ vignʼ ater mināl dʼ èster
Tan segů kĕ só inòm fóva Silvèster.
Dĕ ban del mené a chiaşa les paróles,
Les amonizions fóva dĕ důtʼ stades;
Plů saori pasa per crëp arcaróles
Dër bëgn laorades e dër bëgn spizades,
Kĕ légrimes ‒ dĕ sůa crestiana fṓles ‒
Travérs kël cụr dĕ sas; dĕ ban porvades
Fóva vérs ël dĕ la virtů les fórzes:
Saori nĕ lascia důtʼ i lëgns les scórzes.
Silvèster rèsta sòl sʼ a mont a pósta
Per fa despèt a bona gënt devóta,
