N gran strion vivṓl la òta in Marò,
Malodů con rejon dal prò,
Scialdi kiri da vèdla gënt,
Da les mitans tĕ bůr momënt.
Comůn a fat dʼ i Maròi i granʼ
Per këla mont e ki malanʼ;
Lʼ ombólt, kël ḗ bon dĕ consëi,
Stimè da důtʼ per gran savëi.
„Mi bonʼ compagns”, diš noš bon òm
„Consiè ves ái da galantòm,
Da can kʼ i son sůl scagn dʼ onòr;
Mò şëgn mĕ vëgnel dešonòr,
Nó pič, mò gran, da nósta mont;
Arbasé mësi vignʼ iadʼ l front,
Kʼ i incont val vèdla bůrta stria,
Craognan dĕ mia poltronaria.
Chi kʼ an pó ten té cažo fa
Ons fat, mò biskes èl asá;
Inkina mai benedi á l prò,
Kʼ on kiló şëgn tel bèl Marò;
Iů nĕ savès plů chi piè a man,
Ater kĕ gi dal strion Florian;
Fóš kʼ ël tʼ i è bon a ki malanʼ,
Kʼ è sůn nósta mont da anʼ ed anʼ.”
“Këš mĕ pé şëgn consëi da val”,
Diš ůn del consëi comůnal;
“Menondĕ a tó atira Florian,
Kʼ è per ater n dër bon crestian!
Per këš nĕ nes pó craognè l prò,
Šʼ ël è dĕ sentimënt Marò;
Chiaré mesons dĕ la comůn,
Kʼ ëla nʼ aiĕ dan per nòs degůn.”
