 |
Questa pagina è stata trascritta ma deve essere formattata o controllata. | |
| - 107 - |
Këš va vignʼ òta a tiro sīs.
Sů insom despó a bones o rīs
Fégel fermé e vëgn jů dĕ chiar,
Lonc e sëc scèkĕ gran avar;
La vidora intonëiel da espért,
Gran maèster zënza confront dʼ ért.
Ki kʼ alda iló kël instromënt,
Incantá rèsti sůl momënt;
Můžiga sònel dĕ paraíš,
Nó dĕ keš mon, nó dĕ nůš paíš;
Gran fortůna, šʼ ůn růa da iló
Pró kël òm rī scèc pavaró,
Šʼ ël pórta val dĕ benedi ;
Šʼ ël nʼ á nia, èl per keš mon feni.
Ater nĕ sai plů da ves di,
Kiló mësi donca feni;
La vérgin mĕ mëna pichiè
Scèc a Lişa, kʼ á trés pitè,
Kĕ só laúr è sté důt dĕ ban
E kʼ ëla nĕ sʼ á imbasté lʼ an
Dĕ lascé fa kël bůr serpënt
Per tó la vérgin dal tormënt.
XX. La Bisca Blanchia.
Jůn Marò vèl na bèla mont,
‒ Dĕ lʼ inòm nĕ pói tegni cont ‒
Dĕ biskes fṓl iló důt plëgn,
Per bòs e bīsces dër bůr sëgn;
Gonót fṓ l půr bestiam mordů,
Chi degůn famëi nʼ ḗ segů;
Dĕ les důtes bèl ān porvé,
Mò důt dĕ ban, nia nʼ ā jové.
