Pagina:Sonetti romaneschi V.djvu/249


Sonetti del 1844 239

posso dir nulla di preciso. Oggi pare fuor d’uso.]      13 [Fanciullo. Ma si dice sempre scherzevolmente.] 14      14 [Forse perchè iragazzi male educati spizzicano, cioè spiluzzicano le vivande.]      15_16 [V. le note 5 e 7 del cit. sonetto: Er bardassaccio ecc.]      17 [Fungo.]      18 [Schifezza, sporcizia.]      19 [Cimice.]      20 [Piccolo e ridicolo bellimbusto.] 21.28      21_22 [V. le note4e 9 ilel cit. sonetto: Er bardassaccio ecc.]      23 [Naccherino.]


LA VECCHIA COCCIUTA

     “Mamma„, je discev’io sabbit’a otto,
“nun girate accusì: vvoi séte sorda.„
Avevo da legalla co’ ’na corda?
Vorze usscì ssola, e scappò vvia de trotto.

     Bbe’, a la svortata llì de Palaccorda,
Ce s’incontrò a ccavallo un giuvenotto:
Lei nu l’intese a ttempo, aggnede sotto,
E, inzin che ccampa, mó sse n’aricorda.

     Inzin che ccampa, sì, cquella è ccapasce
De stà inchiodata in d’un fonno de letto:
Me sce sò mmessa ggià ll’anim’in pasce.

     E ccome se n’usscì cquer pasticcetto?
Cor un povera donna e un me dispiasce
Cacciò la bborza e jje bbuttò un papetto.

26 dicembre 1844