Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
106 | Sonetti del 1835 |
CHE VVITA DA CANI!
L’ho, ddio sagrato, co’ cquer zor Cornejjo1
Der padrone, che Cristo sce2 lo guardi.
Nun j’abbasta neppuro3 che mme svejjo
Antilùsce:4 ggnornò,5 ffo ssempre tardi.
Nu ne vojj’antro.6 Aspetto che mme sardi7
Le liste, eppoi le case io me le sscejjo.8
Manco er riposo?! E cche! ssemo bbastardi?!
Padroni a Rroma? accidentacci ar mejjo.
Annallo9 a rrippijjà ddrent’ar parchetto,
Portallo a ccasa, còsceje da scena,10
Dajje in tavola, e ppoi scallajje er letto,
E ppoi spojjallo, e ppoi, quann’è de vena,
Sciarlà11 un’ora co’ llui... sia mmaledetto,
Che sse dorme?12 Un par d’ora ammalappena.13
22 gennaio 1835