Pagina:Rimes Ladines.djvu/61


— 59 —

Odèdĕ iló quël jon senté bél sòl pro më́şa,
La sòla compagnia quʼ ël gòdĕ é i libri e pë́na,
Dʼ inrè quʼ la lu̥m sʼ destů́da dan quʼ an dige la më́sa ‒
Quʼ ël sī ten cůrt tra i matʼ sĕ pë́nsel bëgn apë́na.

Família dʼ contadins odès iló contë́nta
Con důta la strů́scia e la gran meşéria; n pice champ
E pré con bona téra i sálva dala stë́nta -
Na smo̊ia quĕ vëgne jů dʼ noet cůrʼ1 důt cant con áter stamp2.

Odès la gënt iló tʼ citè co quʼ důtʼ sʼ moscë́da?
Vignůn orèssen di quĕ fòs contë́nt dʼ la vita:
Balé, chanté, gi incë́rc apë́na quʼ ëi sʼ descë́da:
N dër teremóto feniará iló la bèla íta.

Charédĕ ai champ, tan bī quʼ ëi vé! La blâ garéta
Bëgn troep plů quʼ zë́nza, madorë́sce e da speránza
Dʼ na bona e gran racólta a důtʼ tan a “a” quʼ a “zéta” ‒
Spetèdʼ, doman él důt bèl nët quĕ nia nʼ avánza3.

Na bárca plë́na dʼ gënt odès iló; la téra
Per důtʼ ëi tan madrígna abandonëii; ligrë́za
Sĕ mòstra sůla fáçia dʼ důtʼ in quëla véra4
Dòi dis ai fat delʼ iadʼ quʼ la mórt mostrâ prontë́za.

Conté podèssen troepes átres cóses, mo iʼ crëiʼ
Quʼ ël bastʼ; da quël quʼ on dit conë́sce vignůn quʼ la sòla
Potë́nza sůra důt queš mon, ël è segů vëi,
Vè l sòl destin, na fórza orë́nda, quʼ dʼgůnʼ nʼ inzòla.

Mis condizions, mi stato spèri quʼ tʼ sápes şëgn: ós
Resté pro mé, sërás dagnòra bëgn odů; ré
Dʼ i vëntʼ sërás tlamé da důtʼ; mo fa chamó pós
Co quʼ tʼ ós, tʼ en gi daolá quʼ tʼ és gnůt, degůn nĕ tʼ fége mé.”

  1. S. sg. del verbo: corì
  2. stampa
  3. si intende il dano cagionato dalla grandine.
  4. rumore