Mi fis èl quiš quiló, salvárz per só mestír; ëi
Comána sůra i vëntʼ quʼ obʼdë́sce ad ëi solmë́nter;
Quʼ ëi fége gran dan a gënt e pórta rʼvína vèl vëi;
Mo dʼ l bëgn quʼ ëi fége èl důtʼ quĕ scòlta bonamë́nter.
Şëgn sas ʼchi qui quʼ iʼ son: ai vëntʼ e al tëmp cománi,
Da mé depë́nʼ tempèsta, frëit tan bëgn quʼ nevéres,
Sorëdl e chalt e bèl sërë́gn scèque érba spáni
Da vígni pért co quʼ ël mĕ plége tĕ pége e tʼ véres.
Mo sůra mé comána nʼ átra forza, quëla
Quʼ comána a důt queš mon, l destin; ignó nʼ la vèghes,
Ignó nʼ la pálpes, vércia péla e sů́rda, mo ëla
Sĕ fége conë́sce per důt queš mon, per důtʼs les èghes.
Iló podès odëi persònes áltes, rʼvádes
A dignitès e rango zënza nʼ azion bèla,
Sopérbia e matitè plů gránes quʼ dʼ ëlʼ s laldádes
Les fége conë́sce, scʼ an chára quan quʼ an a dʼ la orèla.
Charèdĕ iló co quʼ gënt sĕ próa per abinè gróš;
Vignůn è prònt e fége quël tan quʼ ël pó, na oférta,
Perchí? Zacá quʼ â gran merít è mórt da fan; sů óš
Ón onoré con n monůmë́nt e rʼfa la bérta.
Da nʼ átra pért odëi podès dòi rëš quʼ sʼ abrácia
Dal blòt amòr e sʼ impremë́tʼ con gran ligrë́za
Dʼ sů pópoi pége étérna; půc do̊ èl ůn quʼ manácia,
La véra è in alt, i pópoi sĕ còpa con sveltë́za.
Tʼ quël ůrt tʼ ambría podès odëi contë́ntʼ e bī sůš
Na mů́ta e n mů́t intrámi dòi bī cu̥ci scèquʼ n pòm,
Amòr i tëgne adu̥m inscíque incánta e frë́ma ůge
Çevíla e bèla ‒ n di dô quëš è mórt quël bèl òm.
