Pagina:Rime.diverse.in.lingua.genovese.Bartoli.Pavia.1588.djvu/150


D'ORLAN FVR. 151

48Ma in tanto che o s'affrize, e se tormenta
E che o s'adenta l’arragiou re die,
Parla certe parole, e se lamenta
Che n’haoereiua compasson ro strie;
Ra so bonna fortunna se contenta
Che sen da ra so Donna tosto odie,
Cossi se dixe che o l’accaze a un puinto
Zò che in mill’agni moe no ven razzuinto.

49Senza parole stando in oregion
Ra donna staua a odi zò che o dixeiua
Quello si afritto, e misero baron,
Se ben prima d’allora a ro saueiua,
Ma freida, e dura chiù d’un bastion
Ninte a pietè per questo a se moueiua
Che ra superbia ra fà tanto insia
Che ra porta de Modena a se pà.

50Pu ro trouasse li descompagnà
Ghe fà pensà de dighe accompagneme
Che chi in Mà caze, se o no sa nuà
L’è dro Diauo se o no dixe aieme
E fe questa ventura a lassa andà
Se a ghe capita in man moe chiù toxeme,
Ma tanto matta a no me pà, che a vuoeggie
Che a fuze perche puoessa ghe ne duoeggie.