Pagina:Rime.diverse.in.lingua.genovese.Bartoli.Pavia.1588.djvu/149

150 CANTO I.

45Se quarch’un me domanda chi questo è
Chi chianze, se lamenta, e se despera
Mi ghe dirò l’è Sacripante Re
Che innamoraou de questa figia el’era,
E diro ancon chera sò penna dè
Ben esse cognossua pe rà sò chiera,
Meschin che per Angelica o chianzeiua
Ra quà ro cognosse perche a ro veiua.

46Onde ra seira và sotta ro Sò
O vegnie, donde l’essie ra mattin
Che o sauè in India con so gran dorò
Che l’era con Rolando palladin
Da puoessa essando in Franza per sò amò
O sauè che ro figio de Pipin,
Ghe l’haueiua leuà per dara puoe
A chi aiasse ri Zigij chiù da cuoe.

47E l’era steto in campo, e o ui ra rotta
C’haue Re Carlo da ri mori, e si
D’Angelica o cercà sotta, per sotta
E cossa n’auegnisse moe n’odi.
Questa doncha dra testa era unna botta
Che Giuuenà no ra porea guari,
E con parole tè ro so dorò
Quintaua da fa in Ce fermà ro Sò.