Pagina:Racioppi - L'agiografia di San Laverio del 1162.djvu/155

I. Anno 1189. — Roberto di Romana, prete, dona alla Chiesa di Saponara metà di un suo mulino sul fiume Sciaura. — (Dal RAMAGLIA, Ms. delle Memorie Grumentine-Saponariensi, cap. XII, nel quale è di scorrettissima lezione.) (Inedito.) Anno ab incarnatione Christi 1189, mense novembris, indictione VII, regnante gloriosissimo rege W. secundo. Rerum temporalium a Deo nobis eredita dispensatio tunc prudenter et provide procurator, quando felici comercio ipsarum, provida largitione, æterna pro temporalibus pricinia conqueruntur. Felix quippe fraudis nostræ commutatio.... in talentum proficiunt, et in æternitatis fabricans opere pietatis assurgunt. Sane Zaccheus avaritiæ largiendo questu Christum meruit hospitem, et huic sua deferendo lucra discipulus efficitur publicanus. Quisquis igitur annum considerat æternitatis longe præstare sœculo hujus fragilis vitæ, magis dicit prœmium Christi quam cumulum de suis augere, pro quo retributionis tempore centuplum valeat invenire. Hac itaque consideratione ductus, ego Robertus de Romana presbyter et civis Saponariæ, de bonis quæ mihi ad usum fuerunt a domino creditis, ipso pretio studui qualiter per ipsorum particulam aliquam æterna prœmia valeam impetrare. Ipso igitur prœmio ad incitanda aliorum studia, pro celebrando anniversario die depositionis meæ in posterum, concedo et offero ecclesiæ S. Antonini de Saponaria, in manibus domini Joannis v. (venerabilis) episcopi Marsicen, molendinum quod habeo in Sciaura prope ecclesiam S. Joannis; ea ratione ut post obitum meum de toto lucro ipsius molendini duo partes tiant; quarum una perveniat ad potestatem clericorum collegii prædictæ ecclesiæ, et altera sit nepotis predicti mei Roberti; et mater ejus et fratres in vita ipsornm sine molitura et.... habeant potestatem molendi in ipso molendino. Et si ipse presbyter Robertus ire voluerit ad sepulchrum Domini visitandum, aut ad •S. Jacobum, sive in scholis vel in oliquem locum, ipse Rolmrtus habeat potestatem dimittendi medietatem suam unuieunque voluerit; quamdiu ipse Robertus in hoc soeulo vixerit. Et ortus qui est juxta molendinum