Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/95

110
Così Erminia, chi n'ha ciù tanto sciaoù
Da ammortà un lumme, e a no pœu stâ ciù in pê,
Quando a se pensa l'ægua aveì trovaoù,
E gôve con Tancredi un ben dro çê,
Tutto ro sò negozio è desconçaoù:
E, deventá ciù giana che un garbê,
In cangio dell'amô ghe ven re peñe,
E bezœugna, che in spræscia a se ra meñe.

111
Fuzze Erminia, e un diræ, ch'a se deliggia,
Tanto ro sò cavallo a fa trottá:
Ra sò compagna assì, vattela a piggia,
Che a l'ha sto can derræ con spá arrancá:
Ro servitô int're questo parapiggia,
O l'accapita lì; ma a sto menâ
De scarpa, ro meschin va via de sotta
Senza manco çercá chi l'agge rotta.

112
E l'âtro fræ, chi aveiva assì scoværta
Questa finta Clorinda, o sta a sò posto,
Perchè sta preiza o ra credeiva çærta,
Ma o manda a dî, comme ghe fu zà imposto,
A Buglion, ch'o l'è stæto sempre all'ærta,
Che in çittæ no gh'è entraoù lesso, ni rosto,
Ni bescœutto, ni vin: ma che inseguîa
L'è da sò fræ Clorinda intimorîa.

113
Che lê per âtro o no se cræ, ch'a sæ
Clorinda quella mai per nisciun conto,
Che a n'è capaçe a dâ in queste scartæ
A esponese così Donna de conto;
Ma se Buglion ne stesse in anscetæ
Ch'o comande ch'o vagghe, o l'è chi pronto
St'avviso va a ro Campo, e ognun l'intende,
Ch'o s'era spantegaoù zà pe re Tende.
 
114
Tancredi, che sta botta ghe responde
A ro cœu, ch'a poss'êsse ro Barbê,
Chi vegniva a guarîro, o fa re gronde,
E o l'ha poira, che Donna d'esto pê
Con tanto ferro adosso a se sprofonde;
Sicchê a aggiuttà chi è in reizego per lê,
Monta a cavallo, e corre via a çercâra,
Donde o l'ha ciù speranza de trovâra.


LIVERÆGA DRO VI. CANTO.