Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/210

19
Pœuscia Tunesi a vè co un stagno avanti
Intr'un gorfo serraoù tutto da un monte,
Tunesi ricco d'oro, e d'abitanti;
Ni craoù che uguale l'Affrica ne conte.
A scrœuve poi, e a vedde da doî canti
Scicilia, e Lilibeo de faccia fronte.
Chì dixe a i doî ra Donna virtuosa,
L'è donde foì Cartagine famosa.

20
Vatt'à piggia Cartagine: Ri s[e]gni
Vedeì che amaraspærme g'hen restæ.
Mœuran çittæ, derrûan Proviñçie, e Regni,
Tutto consumma a longo andâ l'etæ:
L'ommo solo va apprœuvo a fá dessegni,
E o no vorræ che se morisse moæ.
Vêgnan de chì a Biserta, e ciù lontan
Lascian poi ra Sardegna a l'âtra man.

21
Ra ciazza dri Numidi poi trovon,
Donde viveivan pegore, e pastoî,
E Buggia, e Algê in un attimo lascion,
Ch'en nîi da ladri: Oran pœuscia deppoî
Descrovin: Tingitaña constezon,
Donde fan ri Lioin tanti foroî,
(Ancœu Regno de Fessa e de Marocco,)
Poi passon ra Granata pû de brocco.

22
Ecco a ro streito son de Gibelterra,
Che gh'è chi dixe ch'Ercole l'arvisse:
Che primma o l'era un gran monton de terra
Se dixe: E che quarcosa ro spartisse:
Che ro segò l'Ocean con uña serra,
E pe ri monti chì o se ne vegnisse
D'Abila, e Calpe, ma son tutte frottore,
E de poeti bellissime mignottore.

23
Eran zà quattro giorni ch'a viaggiava
Sta Barca doppo missase in cammin,
Ni porto in nisciun lœugo moæ a piggiava,
Perchè a vorreiva veddene ra fin:
Aoura in tro streito a penetra da brava
Per cacciâse in tro pelago vexin.
Pelago, che ciammemmo Mare magno,
E in confronto de lê, questo è un cavagno.

24
Sciortîi da quelli grossi cavalloin,
Ra gran çittæ de Caddexi sparisce,
Spariscian re montagne, e ri valloin,
E ninte ch'ægua, e çe poi comparisce.
Ubaldo, per sciorâse ri polmoin
Dixe a ra Donna: e quando se finisce?
Ciù doî palmi de terra no viremmo?
Nisciun gh'è moæ vegnûo chi donde semmo?

25
Gh'è stæto Alcide, lê te ghe responde,
De mostri Affrica, e Spagna a nettezá,
E o l'ha giraoù tutte re vostre sponde,
Ma a l'Ocean o dette uña voltâ
E o ghe ciantò i confin, che l'è ancœu donde
Ro non plus ultra o vè ro marinâ:
Ma Ulisse o s'impegnò da bravo, e franco
Sto segno a superâ de ponto in gianco.