Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
54
Degne dro cæro Sô, degne d'un Mondo
Sareivan queste cose memorande
Nœutte, che int'ro tò scûro ciù profondo
Ti hæ vosciûo sotterrâ fæto sì grande,
Lascia, che da sì neigro, e tetro fondo
A ra luxe futura ro tramande;
Sgœure de lô ra famma, e per sò gloria
Spicche dro fosco tò ra gran memoria.
55
Non schivâ, non parâ, non retiráse,
Vœuran lô doî, nè chì destrezza ha parte
No se dan botte scarse, o piñe, o fâse,
Leva l'ombra, e venin l'uso dell'arte:
L'uña, e l'âtra dre spoæ sentî scontrâse
A mêzo ferro: pê d'orma non parte.
Sempre fermo è ro pê, re moen a nœuo,
Ni cazze taggio mai, ni ponta a vœuo.
56
Ro sdegno pointo da re offeise addescia
Vendetta, e questa pœu raggia renœuva,
Onde sempre a ferî, sempre a ra sprescia
Nœuva ponta s'azonze, e caxon nœuva.
Se strenze ra battaggia con ciù a mescia.
Servîse ciù dra spâ nisciun apprœuva,
Con ri pommi se dan botte arraggæ,
E con ri ælmi, e ri scuddi dre testæ.
57
Træ votte l'ommo ra gran donna abbraçça
Con tutta ra sò forza, ed átrettante
Da quelli streiti groppi lê se slaçça,
Che son groppi nemighi, e non d'amante.
Piggian torna ra spâ, e ognun ra passa
Intr'a vitta ciù votte, e stanco, e ansciante
Infin e quello, e questa se retira,
E dopo tanto fatigâ respira.
58
Un guarda l'âtro, e dro sò corpo esangue
Appoggia sciù ra spá ro grave peiso.
Dra Stella urtima zà ra luxe langue
A ro primmo scciattâ dro raggio aççeiso.
Vedde Tancredi, che l'è ciù ro sangue
Dro sò nemigo, e lê ciù poco offeiso,
Ne giubbila, e fa festa. A l'è finîa
O dà pre un po de diccia in frenexìa.
59
Mincion de cose godi? oh quanto mesti
Saran ri tœu trionfi, e ri contenti!
Ri œuggi tœu pagheran, se in vitta resti
D'esto sangue ogni stissa un má de centi.
Così senza parlâ, senza fâ gesti
Stettan lì tutti doî quarche momenti,
Finarmente parlò Tancredi, e disse
Perchè ro nomme sò l'âtro scrovisse.
60
Nostra desdiccia è ben, che chì impieghemmo
Tanto valô, che ro silenzio crœuve;
Ma zà che è destinaoù, che noî n'aggemmo
Ni lode, o testimonj a re gren prœuve,
Te prego (se conven, che se preghemmo)'
Lascia, che posse ro tò nomme scrœuve,
Affin che sacce o vinto, o vinçitô
Chi avrà dra morte, o dra me vitta onô.