Pagina:Poesie siciliane.pdf/273

86
     La vecchia, chi si cridi trizziata,
Pri la raggia si stizza e inviperisci,
Pari la cera ’na cani figghiata,
Tantu cu l’ira la bruttizza crisci;
Afferra di la bracia a l’impinsata
Un tizzuni ’nfucatu, e lu ferisci,
Lu pigghia in facci, cci l’abbrusca e tinci,
E a l’istanti pàpula cci spinci.
87
     Vistu lu jocu già vinutu a fetu,
Sanciu si nni dispiaci, e si intrometti,
Dicennu: basta stativi cuetu,
Nun scuitati li picciotti schetti;
’Aju fattu fin’ora lu discretu;
Sugnu a lu fini un frati, e nu’ permetti
Davanti all’occhi mei lu miu decoru,
Chi si fazza l’amuri cu mia soru.
88
     Don Chisciotti si susi umiliatu,
Dicennu: oimè! m’offenni, o cavaleri,
Lu miu amuri è innoccenti, ed illibatu;
E li mei miri tutti sù sinceri;
Dunca, Sanciu ripigghia, in campu armatu
Mustra ssi toi premuri si sù veri
Mustralu cu l’effetti, giacchì vantu
Tu t’ái datu, di vinciri l’incantu.
89
     Sì, sì, lu vincirò, tantu prumettu,
Dissi, e tantu avviratu truviremu;
’Nsignami, unni lu magu àvi ricettu;
Di lu Caucasu sia ’ntra un pizzu estremu,
Sia in funnu a Muncibeddu, o ’ntra lu pettu
Di Steropi, di Bronti, o Polifemu,
Chi stu vrazzu l’agghiunci, e lu trafiggi;
Ma di l’incantu ’nsignami li liggi.
90
     Eccu li spieghirò, Sanciu ripigghia,
La prima è chidda, chi una notti intera
Duvrai durmiri supra ’na gradigghia,
Armatu tuttu di spata e visera,
Chiudennu l’occhi e sirrannu li gigghia,
Ti sintirai parrari ’na tistera
Truvirai Sanciu allura chi ti sbigghi,
Lu quali ti darrà boni cunsigghi.
91
     Si tu eseguisci zoccu Sanciu dici,
Senz’agghiunciri nenti, nè livari,
Tu sarrai certu l’omu cchiù felici,
E la vittoria nun ti pò mancari:
Ma ristirai cchiù niuru di la pici,
Si zoccu ti prescrissi nun voi fari,
L’imprisa sarrà trista e sfortunata,
Tu mortu, e Dulcinìa resta incantata.
92
     Pigghiannulu fratantu pri la manu
Lu porta ’ntra la turri sularina;
E parrannu a l’oricchia d’un viddanu
Cci fici sabarazzari l’incatina:
Preparau ’na gradigghia a manu a manu;
Ma pri quantu girau dda siritina
’Ntra tuttu lu casali nun si spera,
Di ritruvari un pezzu di tistera.
93
     Pirchì ’ntra ddu paisi naturali
Nun s’usanu pilucchi nè bunetti,
Ma caminanu tutti tali quali
Cu chiddu, chi natura in testa metti;
Cu’ àvi capiddi l’usa, e si nni vali,
Cui nun nn’avi, nemmenu cci rifletti;
Mustra in testa la luna e lu so discu,
O metti una birritta pri lu friscu.
94
     Nun truvannu tistera, Sanciu torna
Ad un novu progettu; a un’asta appizza
’Na gran testa di crastu cu li corna,
E a latu ci la situa cu franchizza;
Doppu dissi a l’Eroi: finu chi agghiorna,
Tinirai l’occhi chiusu cu esattizza;
Nè aprirli pri la menti mai ti passi,
Ancorchì avissi a sentiri fracassi.
95
     Lu Magu tintirà qualunqui cosa,
Pri frasturnari a tia sta granni imprisa
Ma sta testa, ch’ài ’ncostu, ’un arriposa,
Cu li corna ti guarda d’ogni offisa;
La fici Albertu Magnu, e ’na gran dosa
In chista di giudiziu cci à misa,
Maggiuri all’àutra; chista, ultra chi parra,
Penza, ed opra, e si occurri fa ’na sciarra.
96
     Cùrcati intantu, e stà senza pinseri,
Basta sta testa cu li corna torti,
A stari pronta davanti, e darreri
Pri tia contra l’assalti li cchiù forti;
Addiu, gran specchiu di li Cavaleri,
Ch’eu mi ritiru, e mi chiudu li porti,
Già Sanciu si nni jiu; nui chi faremu?
Jamuninni, e si torna turniremu.


CANTU DECIMU


ARGUMENTU

     Sanciu, da multi genti attorniatu,
Cunta favuli, e và moralizzannu,
Prima àvi omaggi doppu è invidiatu,
Torna in creditu, e gran cera cci fannu;
Tri spiriti bizzarri all’àutru latu
L’Eroi curcatu a ritruvari vannu,
Facennu provi accussì strani, e matti,
Chi Don Chisciotti nun stà cchiù a li patti.