Pagina:Poesie siciliane.pdf/272

517 d. chisciotti e sanciu panza 518

72
     M’imbarcanu; ed appena vegnu a terra,
Chi ’na truppa insolenti di picciotti
Cu trunza e petri, m’arma ’na gran guerra;
Jeu mi difisi comu megghiu potti,
A signu chi già scappa ogn’unu, e sferra;
Ed eu sempri incalzannu, e dannu botti,
Mi trovu, seguitannuti, cca juntu...
Providu Giovi! comu vinni appuntu!
73
     Jeu m’inchinu, adurannu rispettusu
Li granni imperscrutabili to’ arcani,
Chi ti degni impiegari a un nobil usu,
Ed in tanta importanza li miei mali.
Tu intantu, o cavaleri generusu,
Ch’ái fattu, e vistu cosi orrenni, e strani,
Guidami a Dulcinìa: fa ch’eu sia pagu
Smitennu l’imposturi di lu magu.
74
     Flemma, ripigghia Sanciu, ajáti flemma
Nun vi criditi chi sta Dulcinia
Sia la cchiù bedda, e priziusa gemma,
Sacciati ch’è la vera fitinzia;
Ultra ch’è vecchia, cci mutau videmma
Lu magu tutta la fisonomia;
Dunca lassati stari, pirchì juntu,
Rinighiriti poi l’ura e lu puntu.
75
     Jiu! esclama l’Eroi, chi dici mai?
Cu sti senzi li visceri mi tagghi;
Comu a li jorna prosperi l’amai,
Accussì l’amirò ’ntra li travagghi;
Vogghiu essiri anchi a parti di li guai,
Cui voli beni ’un senti fetu d’agghi.
Orsù, interrumpi Sanciu, jamuninni,
Veni a guardarla, veni pregatinni
76
     Di lu casali in funnu era una grutta,
Chi avìa ’na gaja allatu di zabari;
’Na rota di mulinu stava sutta
Pri na tavula rustica a manciari;
Era di dintra affumicata tutta
D’un furnu, e di dui rozzi cufulari;
E all’alitu fumanti d’un tizzuni
Stava ’na vechia misa ’ntra ’na gnuni.
77
     Li cchiù antichi di tuttu ddu casali
Tutti cci fannu fidi, chi d’allura,
Chi ’un distinguianu l’acqua da lu sali,
La sannu vecchia e ’ntra dda positura;
Tantu chi a li scueti e a li cchiù mali
Li parenti pri faricci paura,
Zittu, dicìanu, ammùcciati cca sutta,
Ah ca veni la vecchia di la grutta.
78
     Non occurri circari cchiù difetti,
Nè bruttizzi, nè guai, nè infirmitati,
Nè rughi, e jimmi, e carozzi perfetti,
Unni cc’è cchiù d’un seculu d’etati;
A chisti pri cucucciu si cci metti
La strammizza, li verri e vuciati;
Pirchì era stata ’ntra li jorna virdi
’Na donna, ch’avia in corpu centu spirdi.
79
     A Sanciu parsi chista un midagghiuni,
Dignu di l’antiquarii cchiù dotti;
S’incamina pertantu a lu gruttuni
Allatu di l’invittu Don Chisciotti;
E arrivatu cci dici: o campiuni,
Vidi lu negromanti quantu potti!
Vidi, si ’ntra st’orruri e sta bruttizza,
Poi ritruvari rastu di biddizza
80
     In vidirla l’Eroi, trasiculatu
Pri lu stupuri sbarrachìa li gigghia!
Oh putenza, gridau, d’avversu fatu!
Oh stranu canciamentu! Oh meravigghia!
Oh pupidda d’amuri, e in quali statu
Ti trovu! Oimè, lu cori si assuttigghia!
Quali riu velu li biddizzi appanna?
Ma l’occhiu di un amanti nun s’inganna.
81
     Nuvula nun pò mai; pri quantu denza,
Pri quantu oscura, e torbida chi sia,
Quannu cci sta lu suli di prisenza,
Privarci affattu di la sua chiaria;
Quali artifiziu mai, quali putenza
Occulta purrà teniri una Dia?
Siti vui, vi conusciu, occhi amurusi,
Benchì appariti palidi o micciusi.
82
     Siti vui vi conusciu, o labbri amanti,
Benchì vi vija pennuli a caduti,
O denti, benchì occultu ed ammucciati,
Vi scopri l’occhiu miu perni minuti;
Frunti e masciddi nivuri e arrappati,
Leggiu in vui li gran cifri conosciuti;
Ddi cifri cari a mia cchiù di tesori,
Chi amuri cci sculpiu ’ntra lu miu cori.
83
     Soffri intantu, mia cara, chi un tributu
Di lagrimi jeu paghi a ssi biddizzi;
Biddizzi sfortunati, eu vi salutu,
Gioi un tempu a stu cori, oggi amarizzi;
Intantu cu l’ossequiu dovutu
Si cci jetta a li pedi, e fa spirtizzi;
Ma la vecchia virruta e impertinenti,
Cu un càuciu cci rumpiu cchiù di dui denti.
84
     A tortu, dissi, oimè! la pena eu pagu
Di lu delittu d’autru; ah vita mia,
Guardami beni, ch’eu un sù lu magu,
Iddu rubbau la mia fisonomia,
Iddu canciau la sua peddi di dragu
Cu st’agnidduzzu, chi ora è cca cu tia,
Pri ruinari in tia lu miu cuncettu;
E sfogari lu so lascivu affettu.
85
     La manu intantu ossequiusu afferra,
In attu di vasarl, a la vicchiazza,
Accisa di la solita sua verra,
Ci sgranfugnau lu nasu e li mustazza;
Iddu si jetta longu longu in terra,
Gridannu: o cori miu, firisci ammazza,
Sfoga lu sdegnu; ma pri miu confortu
Chiancimi almenu quannu sarrò mortu.