Pagina:Poesie siciliane.pdf/227

427 d. chisciotti e sanciu panza 428

50
     L’Eroi, chi senti li dogghi ’ncasari,
Tira un corpu terribili; oh valuri!
Tri pila in autu cci fa arrivulari,
Ultra di lu spaventu, e lu terruri,
Chi la spata purtau ’ntra l’abbassari.
’Nfuriatu lu cani tradituri,
(Giacchì di facci a facci si nni scanta)
Sfui pri sutta, e la cuda cci aguanta.
51
     Da l’esempiu di chistu incuraggiuti
Si cci appenninu l’autri a lu darreri;
Eccu già lacerati, eccu sburduti,
L’adorni di lu fu bonu sumeri;
Don Chisciotti si teni custuduti
Li gammi da la furia di sti feri;
Ma nun pò fari cchiù chi sia guardata
La veneranna manta ed onorata.
52
     Doppu la scorcia vinniru a lu civu
Li canazzi, e trasennu ’ntra misura,
Cominciaru a tuccarlu ’ntra lu vivu;
E qualcunu lu tasta, e l’assapura:
O di gammi a stu puntu fussi privu!
Chi almenu ’un suffriria tanti dulura;
Anchi di ferru a tanti scagghiunati
Sarrianu a st’ura rutti, e pirtusati.
53
     Ma supra tutti l’autri cci dà ’mmastu
Un bastardu di corsu, e d’immistizzu,
Chi ’un conusceva l’omini chi a tastu,
Di pilu longu, griciu, abbruscatizzu;
St’armalunazzu, natu a fari guastu,
Si cci avventa a la gula arraggiatizzu,
E cridennu sbranari cannarozza,
L’oricchia di lu sceccu si scaddozza.
54
     L’Eroi s’inquarta, e tira un corpu raru,
Capaci di spaccari, si juncía,
’Na culonna, o ’na ’ncunia di firraru;
Ma lu cani lu scanza, e lu sfricía;
Fratantu nautru bestia micidaru,
Chi quattru lupi strangulatu avía,
E cu vuci, e cu gesti l’autri tutti
Incuraggia a l’assaltu uniti, e ’ncutti.
55
     Si cci avventa di frunti, e si sbalanca
La vucca, ch’è un puzzangaru profunnu;
E, ’un putennu la facci, afferra un’anca
Di l’omu lu cchiù raru di lu munnu;
Tinta di russu è già la carni bianca,
Li causi rutti, e insanguinati sunnu;
Nè l’autri fieri cani e ruinusi
Stavanu intantu friddi, ed oziusi.
56
     Ma comu l’api, quannu un parpagghiuni
È penetratu ’ntra lu so fasceddu,
Chi cci vannu di supra a miliuni,
Tutti ’mpignati a farinni maceddu;
Tali li cani a vuci, e a muzzicuni,
Ognunu lestu comu un furgareddu,
Cci vannu supra, attornu, ed a li canti
E s’avventanu uniti tutti quanti.
57
     A vidirlu di notti a la campía,
Sulu ’mmenzu a sti cani tradituri,
Trema la pietusa musa mia
E forsi trimirà lu miu letturi;
E tu (mentri trimamu nui pri tia)
Tu sulu ’un tremi, o specchiu di valuri?
Anzi ti allegri comu un ballarinu,
Quannu si trova a nozzi, o in un fistinu!
58
     Li dritti ch’iddu tira, e li riversi,
L’inquartati, e trasuti ’ntra misura,
Li sauti, li vutati, e li diversi
Posizioni di situ e figura,
Sù quantu genti in Grecia purtau Sersi,
E quant’aneddi a túmminu misura
’Ncostu Canni l’Eroi di l’Africani,
Quannu detti la rutta a li romani.
59
     Ma la spata, chi un magu (com’è fama)
L’avía fattu antipatica di sangu,
E abbenchì fussi stata bona lama,
’Ntra li virgini avía lu primu rangu,
D’aria, d’umbra, e di ventu si disfama,
E qualchi vota di rimarra e fangu,
E suli foru esclusi da stu incantu
Lu sceccu, e cui di sceccu si dà vantu.
60
     Sturdutu da l’abbaj di dd’armali,
Sfardatu, e afflittu da li muzzicuni,
La notti oscura, lu solu ineguali,
Unni ogni passu custa un strantuluni,
’Ntra casi accussì critici, e fatali,
Trema, e succummi qualunqui scarciuni;
S’iddu ancora resisti, e tira botti,
Nun vi maravigghiati, è Don Chisciotti.
61
     Già la fatía, lu sangu, la stracchizza
Dumannannu riposu a tanta pena;
Ma l’ira di li cani, e la ferizza
Nun permetti chi mancu pigghi lena;
La furtuna, idda stissa, chi l’attizza,
Vidennu quasi tragica la scena,
Nni chianci e trema, e cerca lu riparu
Pri ’un perdiri un suggettu tantu raru.
62
     Comuchì ’ntra lu beni, e ’ntra lu mali
La Sorti è sempri varia, ed incrostanti,
Doppu chi contra cci abbijau dd’armali,
Si pintíu di lu dannu all’autru istanti;
Ricurri a lu Capricciu: un omu tali
Pri nui, dissi, è ’na gioja, un gran diamanti;
Nun pirmittemu, oimè! chi ’ntra sti chiani
Murissi divuratu da li cani.
63
     Tu lu sai chi li saggi, e li prudenti
Sunnu amici di l’ordini, e la paci;
E l’ordini e la paci ’ntra li genti
Fannu un tuttu uniformi, e a nui dispiaci;
Li soggetti pri mia li cchiù eccelenti
Sù li bizzarri, stravaganti, e audaci;
Dunca si m’ami, chistu ’un ája mali;
Cunserva, o spusu miu, st’originali.