Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
- Ei capi: l da esse un cianochel.
Pinochio, nafre scorna par esse sta ciapa par un cianochel, l a dito
duto susta:
- Ce mai, un cianochel! Tendei a chel che dije! Che l saede, io son un
buratin.
- Un buratin! - l a respondu el pescador. - Digo ra verita, par me el
pesc buratin l e un pesc noo! Meo, cosci te magnarei pi vorentiera!. Me magna? Ma voreo capi che no n e un pesc inze l ciadin? No
sentio che ciacoleo e rajono come Vos?
- L e vero - l a ’sonta el pescador, - e ’sa che vedo che te sos un pesc e
t as ra fortuna de ciacola e de rajona come me, con te voi ae
riguardo.
- Ce riguardo?
- Voi te fei vede che son amighe e te stimo: par chesto, te lascio
pensa a ti cemodo che te vos esse cuoto. Vosto che te frise inze
farsuoira o elo meo che te feje in tecia coi pomidore?
- A ra di s-ceta - l i a respondu Pinochio - se ei da cura fora, arae pi
acaro che me lasciassade ’si, e min torna a ciasa.
- Tio, ma no te sgorlaras mia? Te parelo che no n ebe da zerca un
pesc cosci raro? Inze sto mar, no capita mia dute i dis de ciata un
pesc buratin. Lascia el festide a mi: te friso inze farsuoira con chi
outre pescete, e te saras contento. Esse frite in conpagnia l e senpre
meo che esse frite sole scodade.
A senti ste rajonamente Pinochio l a scomenza a bregara e a se
despera: e piansen el dijea: - L ea tropo meo ’si a scora!... Ei voru i
da abado a chi cuatro canaies, e ades ra pago ciara! Ih!... Ih!... Ih!...
’Sa che Pinochio el se svincaa come un bijato e l fejea de duto par
scanpa fora da ra manates del pescador, chel on l a tolesc su un
venco, l a lea el buratin par ra mas e par i pes e l a smaca inze inze 1
ciadin con chi outre pesc. L a tira fora na guantiera de len piena de
99
99 |