Pagina:Pinochio.djvu/9

Canche el s a destira fora polito, Pinochio l a scomenza a camina da soposta e a core par camera, fin fora par porta; l e souta inze strada e 1 se r a mocada.
Chel por Bepeto el i corea drio zenza ’si adora a l darsonse, parceche chel canaia el soutaa come un lioro e l petaa i pes sul coola, con un bordel che someaa vinte pera de dalmedes.
- Ciapelo, ciapelo! - craiaa Bepeto; ma ra ’sente par strada, a vede sto pupo de len che l corea come un lioro, ra se fermaa a l varda incantada, e ra ridea, ra ridea, ra ridea, parceche ra no n ea bona de crede.
Dinultima, par fortuna, l e rua un polizioto che, a senti chel sussuro, el cardea che fosse un puliero scanpa de stala; pien de corajo, el s a betu inze meso l stradon, co ra janbes da largo e chera de l ferma, che no capitasse outra desgrazies.
Pinochio, canche el s a inacorto da indalonse che l polizioto el stopaa 1 stradon, l a pensa de i tuoi ra ota e i passa intra ra janbes, ma ra no i e ’suda.
Zenza gnanche se moe, el polizioto el l a brinca alolo par el nas (1 aea na gran parochia, che ra someaa fata aposta par esse brincada dai poliziote) e l i l a rendu a Bepeto che, par el costuma, el vorea i tira alolo ra rees.
Pensave ce mal che l e resta canche l e ’su a vede de ra rees, e l no n e sta bon de res data: saeo parce? Parceche, inze ra prescia de l feni, el s aea desmentea de i res fei. Alora el l a ciapa par el copin e, fin che el lo menaa a ciasa, l i a dito, co na zefa che manazaa guergno:
- ’Sossin alolo a ciasa. Canche saron made, te pos crede se no fejaron i conte!
Pinochio l a scota Bepeto, e po el s a bicia ’sobas e l no vorea pi ’si inaante. Intanto alcuante curiosc e un pei de sbrindoloi i scomenzaa a se ferma la daejin a varda.
9


9