Pagina:Pinochio.djvu/89

- Ce un naneraja che te sos! - l a dito un de chi sturloi. - Credesto che un pesc cosci gran l ebe voia de sta ca fin che te comoda a ti? Co 1 e stufo agro, el sin va da un outra banda, e t as tenpo de l vede danoo...
- Cuanto volo esse par ’si la dal lido? - l a damanda el buratin.
- Ca de un ora son beleche ’sude e tornade.
- Alora, via! e ci che core de pi l e el meo de dute! - l a craia Pinochio.
Dapo de sta paroles, chel ciapo de borsoi l e moesc, coi libre e i cuaderne sote l brazo. I corea come liore fora par ra canpagna, e Pinochio l ea senpre daante, someaa che l aesse r oujores.
In ciou de nafre el se voltaa e l coionaa i amighe, che i ea senpre un toco pi indrio de el e i sfiadazaa, i sudaa, i ea dute pies de patuzo e co ra lenga a pendoron, e l ridea propio de bon sao.
Chel desgrazia ancora el no saea ce na paura, ce de malagrazies, ce na burta fin che i arae tocia fei poco dapo!...
89


89