Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Capitolo 25
Pinochio el i inpromete a ra Fatazina de esse un bon e de inpara, parceche el no vo pi esse un buratin ma el vo deenta un pizo judizios
Dinprin chera bona femena r a scomenza a di che no n ea ra
Fatazina coi ciaei zelestes, ma canche r a capi che Pinochio
el s aea intaia, ra no n a pi voru fei finta; rasa fato conosce
e ra i a dito:
- Mostro de un borson! Cemodo asto fato a capi ci che son?
- M ei inacorto solo parceche ve voi un gran ben.
- Te pensesto? S on lascia che see na pizora e ades te ciates na
femena, na femena che podarae esse deboto ta mare.
- Ei propio acaro; cosci, inveze de soreluca, ve ciamarei mare. L e un
toco che me despero parceche vorarae ae na mare conpain de dute
chi outre pize!... Ma cemodo aeo fato a deenta granda cosci in
prescia?
- No pos te l di.
- Dijemelo, che vorarae cresce nafre anche io. No vedeo? Son ancora
na famea.
- Ma tu no te pos pi cresce - ra i a respondu ra Fatazina.
- Parce po?
- Parceche i buratis i no cresce mai. I nasce buratis, i vive buratis e i
more senpre buratis.
- Oh! no in pos pi de fei senpre l buratin! - l a craia Pinochio e l s a
da na paca sul cu. - Sarae ora sonada che deentasse anche io un on...
- Te l deentaras ben, se te saras bon de te l merita...
- Ah sci? E ce ebe da fei par me l merita?
- Nuia de pi fazile: t as solo da te usa a esse un pizo delver.
- Parce, no sone un pizo delver?
84
84 |