Pagina:Pinochio.djvu/81

A l vede, Pinochio l a pensa che l fosse un galanton: l i e ’su pede e, duto ros da ra vargogna, l i a dito:
- Me fejassao l piazer de me da na moneda, che min vado deboto in cu da ra fame?
- No tin dago solo una - l i a respondu chel on - ma cuatro, se te me dies a tira ste doi carete fin a ciasa mea.
- Me fejo propio de mereea de sto tanto, - l i a dito l buratin, deboto inonbria - io, che l saede, no n ei mai fato el muse, no n ei mai tira carete!
- Meo par te! - l i a respondu el carboner. - Alora, se te sos propio drio a mori da fame, magnete doa bela sones de ra to blaga, e tendi che es no te feje mai de panza!
Alolo dapo l e passa da chera un murer con un vas de calzina sun schena.
- Bon on, no i dajassao na moneda par carita a un por pizo che spadeea da ra fame?
- Vorentiera. Vien con me a porta calzina - l i a respondu el murer e inveze de na moneda sola, tin dago zinche.
- Ma ra calzina ra pesa massa - l a dito Pinochio - e io no voi fei fadia.
- Alora, se no te vos fei fadia, statin la a spadea, e tendi a no te desganascia.
Inze na mesa ora, da chera l e passa outra vinte parsones, e Pinochio 1 i a damanda ra carita a dutes, ma dutes es i a respondu:
- No te vargognesto? Inveze de ’si tanto a sbrindolon, va mo a vede de un laoro, e inpara a te guadagna l pan!
Dinultima, l e passa la na veceta con doa sees de aga.
- Bona femena, me lasciao bee na gota de aga da ra vostra sea? - l i a dito Pinochio, pien de siede.
- Bee pura, pizo! - ra i a respondu ra veceta, era poia ra sees ’sobas.

81


81