Pagina:Pinochio.djvu/58

Posto che no n aon gnanche na spina de pesc da i da, ce alo fato el me amigo, che l e un bon come l pan? El s a sbrea via coi dentes na zata daante e l i r a biciada a chel por loo, che el podesse se pasce.
E a di cosci, ra Volpe rasa spaza via na lagrema.
Pinochio, pasciona anche el, l e ’su dal jato e l i a dito inze par na rea:
- Se dute i jate i fosse conpagne de te, ra sorizes es arae na gran fortuna!
- Ades ce festo da sta bandes? - ra i a damanda ra Volpe al buratin.
- Speto me pare, che ca de poco l arae da esse ca.
- E ra to monedes?
- Es ei senpre inze scarsela, fora che una, che r ei spenduda a r Ostaria del Ganbar Ros.
- E pensa che, inveze de cuatro, doman chera monedes es podarae deenta mile e doimile! Parce no me scotesto? Parce no vasto a res semena inze l Cianpo dei Miracui?
- Ancuoi propio no poi: ’siarei un outro di.
- Un outro di sara ormai tarde!...ra ’sonta ra Volpe.
- Par via?
- Parceche chel cianpo la se l a cronpa un gran scior, e da doman negun podara pi ’si la a semena monedes.
- Cuanto indalonse elo el Cianpo dei Miracui?
- Da ca l e solo mile pasc. Vosto vieni con nosoutre? Ca de mesa ora son la: te betes sote alolo ra monedes, poco dapo tin cures su doimile e sta sera te tornes ca co ra scarsela pienes. Vosto vieni con nos? Pinochio l e sta nafre sul infurse ignante de i responde, parceche i vienia in mente ra Fatazina bona, el vecio Bepeto e ce che i aea dito el Soutaruco-che-parla, ma dinultima l a fato conpain de dute i borsoi zenza ston e zenza cuore; l a tira su ra spales e l i a dito a ra Volpe e al Jato:
- ’Son pura, vieno con vosoutre.
58


58