Pagina:Pinochio.djvu/39

recordave che voron esse descedade da mesanote, parceche on da seguita el nose viaso.
- Ai, sciore - l i a respondu l osto, e l i a tira un zignoto a ra Volpe e al Jato, par di: "R ei snasada, son intendude!..
Pinochio l aea chel tanto betu ’so ra testa, che l s a indromenza e l a scomenza a s insonia. I parea de esse inze meso un cianpo, e sto cianpo l ea pien de piche ciariade de bares, e ste bares i ea ciariade de monedes de oro, che l vento el fejea sonar la zin, zin, zin: someaa che es dijesse "ci che me vo, el viene a me tuoi".
Canche Pinochio l e sta sul pi bel, l a slonga fora na man par tuoi ’so na brancia de monedes e se ra bete inze scarsela, ma l e sta desceda duto inze un colpo da tre pugnaze, petade su par ra porta de camera.
L ea l osto, che l vienia a i di che l ea sona mesanote.
- E i me amighe, s ai beleche paricia? - el i a damanda el buratin.
- Outro ca se paricia. I e ormai moeste, ’sa un pei de ores.
- Parce po arai abu sta gran prescia?
- Parceche el Jato l e vienu a sae che l so jatorin pi gran, che l a ra buganzes inze i pes, l ea deboto fora in son.
- E ra zena r ai pagada?
- Ce dijeo po? Chera la l e ’sente massa piena de creanza, par ve ofende a chera moda.
- Peca! Arae abu tanto acaro se i me ofendea a sta moda! - l a dito Pinochio, fin che el se rusciaa ra testa. E l a damanda:
- E agno ai dito che i me speta, i me amighe?
- La dal cianpo, doman bonora co lea el soroio.
Pinochio l a paga co na moneda ra so zena e chera de chi barabes, e 1 sin e ’su.
Se po di che l see moesc a mariaorba, parceche fora de r ostaria l ea scuro, ma cosci scuro che no se vedea da ca fin la. Fora par ra 39


39