Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
- Un pizo che l ea a scora con me. 16 voree min vieni a ciasa: voree
obedi; voree seguita a ’si a scora e a me fei onor... ma Paero el m a
dito: "Parce vosto te stufa sora i libre? Parce vosto ’si a scora?... Vien
con me inze l Paes dei Bebi: la no ’siaron pi a scora, smatisaron da
bonora fin da dassera e saron senpre contente."
- E parce asto scota chel che te dijea chel fouzo, chel maladespo
tosato?
- Parce?... Parceche, Marmota mea, no n ei propio ston... e gnanche
cuore. Oh! Se aesse abu nafre de cuore, no n arae mai inpianta la
chera bona Fatazina: ra me vorea ben come na mare e par me r arae
fato cissace!... Da sta ora no sarae pi un buratin... sarae un pizo da
sesto, conpain de tante outre! Ma se aesse da data danoo Paero, guai
a el! Voi in di da pe a caal!...
E l a fato par sin ’si. Canche l e sta sun porta, el s a pensa de ra so
rees da muse e, asa che l se vargognaa de se fei vede inze chi state, ce
s alo inventa? L a tolesc na bareta, el se r a betuda su sun testa e l r a
fracada ’so fin su ra ponta del nas..
El sin e ’su, e l a scomenza a ’si in ca e in la a vede de Paero.
L a zarpi duta ra strades, ra piazes, i teatre, daparduto: ma el no l a
ciata. El i damandaa a dute chi che l ciataa par strada, ma negun 1
aea vedu.
Alora l e ’su a ciasa soa. Rua la, l a peta su ra porta.
- Ci elo? - l a dito Paero, da de inze.
- Son io! - l a respondu el buratin.
- Speta un iejo, che vieno a te daerse.
Mesa ora dapo, s a daerto ra porta: fegurave cemodo che l e resta
Pinochio, canche l e ’su in ciasa e l a vedu el so amigo co na gran
bareta sun testa, fracada ’so fin su ra ponta del nas.
A vede chera bareta, Pinochio el s a sentu nafre meo, e l a pensa:
121
121 |