Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
- Te pardono anche sta ota - ra i a dito ra Fatazina, - ma guai a ti se
te m in fesc danoo una de ra toes!...
Pinochio l a inprometu, l a ’sura che l arae inpara e l arae prozedu
senpre polito.
E l a mantienu chel che l aea dito, fin a ra fin del an. Ai esames d
istade, l a abu l onor de esse l pi brao de duta ra scora, e dute i a dito
che l ea sta tanto un varente e l s aea tienu senpre polito.
Ra Fatazina, duta contenta, ra i a dito:
- Doman te ciaparas duto chel che t as tarenta fin ades.
-Ce?
- Da doman no te saras pi un buratin de len, e te deentaras un pizo
pien de ston.
Ci che no n a vedu ce contento che l ea Pinochio a se senti di chel che
1 tarentaa da un gran toco, el no podara mai se l fegura. I so amighe
che i ea a scora con el i arae abu da esse invidade - el di dapo - in
ciasa de ra Fatazina a fei na bela merenda e na gran festa dute
aduna; ra Fatazina r aea fato paricia dojento copes de cafe da late e
cuatrozento semel col vonto. Chera ’sornada r aea da esse bela e
piena de alegreza, ma...
Par desgrazia, inze ra vita dei buratis l e senpre un ma, che l roina
duto.
107
107 |