gum Romanarum inscripsi, qua quidem de re
plurimos editos esse a pluribus libros non ignoro,
sed operam vehementer dedi, ut primum multo
plura, quam ipsi, Legum Romanorum vitia proferrem,
atque indicarem, deinde ut quæ ex quolibet
vitio mala in Juris Disciplinam manaverint,
ostenderem, denique ut planius, manifestius,
atque evidentius quam varie, quam misere, quam
turpiter, et flagitose nostri temporis Jurisprudentia
adfligatur, patefacerem: nam quamvis nullum
fere Legum Romanarum vitium in hoc meo opusculo
notaverim, quod non Jurisconsultorum aliquis
ante me deprehenderit, quorum etiam auctoritatem,
ac testimonium persæpe citavi; neminen
tamen ex iis Italis, Gallis, Germanicis, qui hoc
eodem in argumento elaborarunt, quorum Libros
diligenter evolvi, adhuc inveni, qui hæc
omnia satis plane collegerit, atque recensuerit:
quorum etiam parum profecto me juvit industria,
quia ipsis diversam a mea rationem sequuti sunt:
utrum vero id, quod intenderam,
adsequutus sim, tute omnium optime
existimabis.
Denique tertium addo Libellum, in quo de Ratione
tractandi Juris civilis agendum mihi esse
putavi: et quum viderem duas esse sectas
Jurisconsultorum, quæ maxime Jurisprudentiæ nocent;
unam eorum, qui in sola Theoria versantur,
alteram illorum, qui solam Praxim sequuntur,
utrosque mihi exagitandos, atque vituperandos
esse duxi. Primos eo nomine reprehendi quia
dum in singulis Legum verbis hærent, dum
in urendo, in secando sunt occupati, dum historiam
unice colunt, dum in rebus antiquis ef-
