Pagina:Opere scelte di Ugo Foscolo I.djvu/221

184


                    Come sa di sale
Lo pane altrui, e come è duro calle
Lo scendere e ’l salir per l’altrui scale.


I suoi concittadini ne perseguitarono insino alla memoria; morto, fu scomunicato dal papa; per poco non se ne diseppellì il cadavere per abbruciarlo e disperderne le ceneri al vento1, Petrarca chiuse i suoi dì in concetto d’uomo santo, per lo quale il cielo operava miracoli2,


    scretius et consultius clausulate nihil de talibus continebant estne ista revocatio gloriosa qua d. all. (i. e Dantes Aligherius) revocatur ad patriam per trilustrium fere perpessus exilium? hecne (sic ) meruit conscientia manifesta quibuslibet? hec sudor et labor continuatus in studiis? absit a viro philosophie (sic) domestico temeraria terreni cordis humilitas, ut more cuiusdam cioli et aliorum, infamia quasi vinctus ipse se patiatur offerri, absit a viro predicante iustitiam, ut purpessus iujuriam inferentibus, velut benemerentibus, pecuniam suam solvat, non est hec (sic) vie redeundi ad patriam, pater mi, sed si alia per vos, aut deinde per alios invenietur que fame (sic) d. (Danti,) que onori non deroget, illam non lentis passibus acceptabo. Quod si per nullam talem Florentia introitur, nunquam Florentiam introibo, quidni? nonne solis astrorumque specula ubique conspiciam? nonne dulcissimas veritates potero speculari ubique sub celo (sic) ni prius inglorium, imo ignominiosum populo, florentineque civitati me reddam? quippe panis non deficiet.»

  1. Bartolus, Lex de rejudicandis rei ad cod. i.
  2. Ea res . . . miraculo ostendit divinum illum spiritum Deo familiarissimum. Villani vit. Petr. sul fine.