Quos ubi constituit nudus superare natatu,
Hunc retinent sepes, vepribus innumeris.
Parte alia humentis pertento in margine ripæ,
Conserta est lentæ densa phalanx salicis.
Huc me de studiis fessum gravioribus, atque
Oppressum curis, sæpe libens refero.
Oblectant visum frondes, floresque renident
Arboribus, tecto garrula cantat avis.
Atque inter stirpes herbis bene olentibus altas
Halat humus, flores, porticus, aura vivunt.
Blandaque defesso cordi simulacra recursant,
Quis viget atque novis gliscit imaginibus.
Ast ubi moerores, oculis spatiantibus, agri
Demulsit facies, jamque suborta quies,
Tum subit immensi mirari magna Tonantis
Dona, quibus homines afficit immeritos.
Tumque subit nostræ damnasse crimina mentis
Ingratæ, humani perniciem generis.
Nam mente ad primum subito conscendimus hortum
Plenum delitiis, morte ruente gravi.
Optima servasset si æterni verba parentis,
Captus blanditiis fœmineis genitor
Terrenus, qui, fraude mala serpentis iniqui,
Aeterni fecit irrita verba patris.
Nec mora, seclusus flammis cœlestibus horto,
Invexit generi plurima damna suo.
Errabunda sequens soboles vestigia patris,
Sucurrit morbos, crimina, pauperiem.
Posthabitoque Deo, spernens cœlestia dona,
Serpenti innixa est perdita posteritas.
Aeternus demum genitor demisit in alvum
Intactæ Matris unigenam sobolem,
