Pagina:Memorie storiche civili, ed ecclesiastiche della città, e diocesi di Larino.djvu/586


LIB IV. CAP. X. 485

l’aveva usurpati, come in essa sentenza, che di sopra si dà distesa al num. 14. E questo Casale fu lasciato di notarsi tra i luoghi della Diocesi, cosi nella sentenza, come nelle Bolle, come tanti altri luoghi, che in esse non si nominano, forsi, perché come picciolo luogo era sotto l’Arcipretura di Montecalvo, facendo un Corpo con quello: e appresso crebbe fino ad avere uomini, cioè fuochi più di 140. diminuito a cagioni delle suddette guerre in tal forma, che non vi erano rimasti che solamente cinque uomini, come in detto privilegio di alleviamento della Re gina Giovanna I. ove dopo aver parlato di Montecalvo così si legge di Tonnicchio: Necnon Casale Tunniculi situm in eadem Provincia, quod alias habebat homines ultra centum quadraginta: E che allora, propter fremitum guerrarum et discursus hostium invadentium Regnum nostrum destructa sint, et quasi ab omnibus Incolis derelicta; adeo quod in dicto Castro Montiscalvi, quod alias habebat, sìcut praedicitur, ultra homines ducentos quinquaginta, non sunt, nisi homines quindecim, et in dicto Casali, cioè di Tonnicchio, quod habere consuevit ultra homines centum quadraginta, non sunt nisi homines quinque pauperes, come più diffusamente in esso, che si conserva in originale nell’Archivio Episcopale, e. appresso si da disteso. E così forsi poco dopo questo tempo restò anch’egli privo di abitatori, e totalmente abbandonato: di maniera che, ora appena se ne veggono le rovine, col nome di Tonnicchio, o Monticchio sopra un Colle.

Privilegio di alleviamento del Castello di Montecalvo, e del Casale di Tonnicchio .

46. Joanna Dei gratta, Regina Hyerusalem, et Siciliae Ducutus Apuliae, et Principatus Capuae Provinciae, et Forcalquerii, ac Pedimontis Comitissa. Justiciariis Capitanatae, vel eorum Locotenentibus presenti, et futuris fidelibus no stris gratiam, et bonam voluntatem . Venerabilis, et Religiosus Vìr Frater Gerardus Abbas Monasterii Sanctae Helenae Ordinis S. Benedicti immediate subjecti majori Ecclesiae Larinensi, ac Conventus ejusdem Monasterii fìdeles, et devoti Ora tores nostri Majestatì nostre reverenter exposuerunt, quod licet exponentes ipsi no mine, et pro parte dicti Monasterii, ac ipsum Monasterium per se, et alios ec rum nomine habuerunt, tenuerunt, et possederunt, ac habeant, et possideant Castrum Montiscalvi de decreta vobis Provincia cura hominibus, vassallis, juri bus, et pertinentiis fuis omnibus. Quod quidem Casale alias in hominibus, et vassallis, ac facultatibus abundabat, et habebat ultra homines ducentos quinquaginta, necnon Casale Tunniculi situm in eadem Provincia quod alias habebat homines ultra centum quatraginta . Queritur tamen dictus Abbas, et Con ventus, quod alleviatis Castris Pet re Montis Corbini, et S. Marci de decreta vo bis Provincia vigore quarumdam literarum de Imprisia concessarum hominibus Castrorum ipsorum in generalibus subventlionibus, et Collectis super imposita fuit. cuilibet dictorum Castri Montiscalvi, et Casalis S. Marci, seu ipsorum hominibus praeter, et ultra solitas, et antiquas taxationes generalium Collectarum, in quibus dicti homines ipsius Castri Montiscalvi in unciis septem, tarenis quatuor,