 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
II ■ RACCOLTA ANTOLOGICA estque proinde ens a se. Etenim ens perfectissimum continet omnes peifectionespossibiles ingradu absolute summo; existentia autem neces¬ saria, et aseitas sunt perfectiones in gradu absolute summo; enti igiturperfettissimo competit existentia necessaria, ideoque necessario exi- stit, estque ens a se. Ergo existit Deus. 54. Jacquier, Met. 11, s. 11, c. 1, a. 1,206-207 (Ente Supremo, §§ 34- 35): Duabus praecedentibus demonstrationibus tertia addi po¬ test, quae ex Philosophorum, et gentium omnium consensu desumitur. Praeclare, sapienterque observavit Cicero: quod nulla gens sit tam immanis, neque tam fera, quae non, etiamsi ignoret, qualem Deum habere deceat, tamen habendum sciat. Quiae vero, ut ait idem Cicero, omni in re consensio omnium gentium lex naturae putanda est, supremi Numinis, primae causae cognitio ita est a natura impressa, ut a nemine in dubium vocari possit. 55. Jacquier, Met. 11, s. 11, c. 1, a. 1,216-217 (Ente Supremo, §§ 21- 22): Inst.4. Maxima Philosophorum pars admittit vacuum, sive spa- tium immensum, infìnitum, aeternum, increatum, immuta¬ bile, ac proinde spatium est ens a se; ergo ex aseitas notione non colli- gitur existentia Dei, sive entis perfectissimi, ideoque nulla est prima demonstratio. Respond. varias explicando de natura spatii Philosophorum opiniones. De hac quaestione acriter in scholis disputatur, eamque in Physica nos iterum revocabi- mus. 56. Jacquier, Met. 11, s. 11, c. 1, a. 1,218 (Ente Supremo, §§ 24-25): Si res diversae considerante tamquam multitudinem ali- quam constituentes, omissis per abstractionem re rum illarum qualitatibus, vel determinationibus, jam formatur idea numeri. At nisi foret realis entium multitudo, nullus existeret realis numerus, sed numeri forent dumtaxat possibiles. 410
