 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
FRANCISCUS JACQUIER 51. Jacquier, Met. 1, c. iv, a. 1, 52 (Ente, §§ 48-49): Similites ex ente sitnplici ens simplex oriri nequit. Etenim ens sim¬ plex caret partibus, ideoque est indivisibile, ac proinde nihil ab eo sepa¬ rati potest, quod extra ipsum existerepossit. (...). Superest ergo, utpro- ducantur ex nihilo. 52. Jacquier, Met. 11, s. 11, c. 1, a. 1,200-202 (Ente Supremo, § 12): Ens ab alio est illud, quod rationem sufficientem existentiae suae in essentia sua non habet, sed in ente alio a se diverso, ideoque indiget vi alterius ad existendum, et idem est, ac ens con- tingens. Igitur aseitas est indipendentia existentiae ab alio, seu est id, quo ens est a se. Ens a se non est compositum, sed sim¬ plex. Etenim ens a se per essentiam suam nullum habet exi- stendi initium, nullumque fìnem; sed ens omne compositum oriri, ac inferire potest, existendi initium, ac finem potest habe- re, ut demonstratum est in Ontologia. Igitur ens a se compositum esse nequit, ideoque nulla habet partes, ac proinde simplex est. Hinc cum omne exstensum partes habeat, quarum unaquaeque ex¬ tra alteram existit; ens a se extensum esse nequit, et quod ex- tensum est, a se esse non potest. Mundus aspectabilis non est ens a se, sed ab alio,(...). Est enim ens compositum: mundus ergo indiget vi alterius ad existendum. conclusio, Prima Demonstratio: Dei nomine hic intelligimus ens a se, in quo continetur ratio sufficiens existentiae mundi hujus aspec¬ tabilis; (...). 53. Jacquier, Met. 11, s. 11, c. 1, a. 1,205-206 (Ente Supremo, §§ 31- 33): Altera demonstratio ex notione entis perfectissimi: Nomine Dei hic intelligimus ens perfectissimum; sed existit ens perfec- tissimum; ergo existit Deus. Prob. Min.i. Ens perfectissimum possibile est, seu nullam contradictionem involvit; cum enim ens perfectissimum fit, quod omnes perfectiones possibiles continet ingra- du absolute summo; (...) 2. Ens perfectissimum necessario existit, 409
