 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| de motu. | 327 |
sum moveretur; quod si esset minor, iam descenderet. Suppone,
secando, idem mobile ab aequalibus virtutibus per aequalia temporis
spatia in eodem loco substineri posse. Tunc sic insto: si in puncto
reflexionis, ut cum lapis a motu sursum violento ad motum deorsum
convertitur, datur quies, quae aliquod temporis spatium duret,
dabitur et per idem tempus aequalitas inter vim impellentem et
gravitatem resistentem: quod quidem est impossibile, cum vim
impellentem continue remitti capite superiori sit demonstratum; est enim
motus, quo lapis ex levi per accidens ad gravitatem movetur, motus
unus continuus, sicut dum ferrum ex calore movetur ad frigiditatem:
non ergo quiescere poterit lapis. Amplius: moveatur lapis ex a in b
violenter, ex b in a naturaliter; si, ergo, lapis in b per aliquod
temporis spacium quiescit, sit tale tempus, cuius extrema momenta sint cd.
Si ergo mobile quiescit tempus cd, ergo virtus extrinseca impellens
aequalis est gravitati mobilis per tempus cd: sed naturalis gravitas
semper est eadem: ergo virtus in momento c est aequalis
virtuti in momento d. Estque idem lapis, idemque locus; ergo
per aequalia temporis spacia a virtutibus aequalibus
substinebitur: sed virtus in momento c per cd tempus substinet:
ergo virtus in momento d substinebit eundem lapidem per
spacium temporis acquale spacio cd. Quiescet igitur lapis per
duplum temporis cd: quod est inconveniens; ponebatur enim
quiescens solum per tempus cd. Eadem vero argumentandi
ratione servata, demonstrabitur etiam, lapidem in b semper quiescere.
Neque perturberis ab hoc, quod, scilicet, si aliquando gravitas et
virtus impellens aequantur, debeat etiam mobile aliquando quiescere:
nanque aliud est dicere, mobilis gravitatem aliquando ad
aequalitatem cum vi impellente devenire; aliud vero, eam in tali
aequalitate per temporis spatium commorari. Hoc autem inde fit
manifestum: nam, cum mobile movetur, eo quod (ut dictum est) virtus
impellens semper remittitur, gravitas vero intrinseca semper eadem
manet, sequitur necessario ut, antequam ad proportionem
aequalitatis pervenerint, innumerae aliae proportiones intercedant: attamen
vim et gravitatem in aliqua istarum proportione per aliquod tempus
manere, est impossibile; cum demonstratum sit, nunquam virtutem
impellentem per aliquod temporis spacium in eodem statu consistere,
2. ab eadem aequalibus — 9. leve — 12. in a; si ergo — 13. spacium, sit — 36. impellente —
