 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| de motu. | 323 |
Tantum, ergo, abest ut isti motus sint contrarii, ut etiam unum tantum, continuum, et ad eundem terminum, sint: quare et effectus qui ex hisce causis manant contrarii vere non erunt appellandi, cum effectus contrarii ex causis contrariis pendeant: quare motus sursum consequenti motui deorsum, qui motus ex motu mixtionis levitatis et gravitatis manant, vere contrarius non erit dicendus. Et ex hoc facile etiam deduci potest, quomodo in puncto reflexionis quies non intercedat. Nam, si tunc esset quies, necessarium esset, quietem etiam contingere in motu ilio mixtionis gravitatis et levitatis, quando levitas ad aequalitatem cum gravitate devenisset; mobile enim tunc solum quiescere potest, quando virtus impellens nec vincit nec vincitur: verum, ut iam declaravimus, motus ille, dum ex levi fit grave, est unus et continuus, ut cum ex calido fit frigidum, quod in tempore non quiescit: quare et motus locales, qui ex eo manant, erunt unus et continuus. Sed, quia haec sententia communi opinioni adversatur (creditur communiter, in punto reflexionis dari quietem), in sequens caput transferetur; ubi prius adversa sententia examinabitur et confutabitur, nostraque opinio adhuc validior reddetur.
Caput . . . .
in quo contra Aristotelem et communem sententiam ostenditur, in puncto reflexionis non dari quietem.
Crediderunt Aristoteles et qui Aristoteli credunt, duos motus
contrarios (vocat autem contrarios qui ad contrarios terminos tendunt) nullo
posse modo continuari; et, idcirco, quando lapis sursum impellitur et
inde per eandem lineam retrocedit, eum necessario in puncto reflexionis
quiescere. Potissimum autem argumentum, quo Aristoteles id probare
contendit,1 tale est: Quod2 movetur ad aliquod punctum accedendo et
2. ad idem terminum — 2-3. ex talib[us] hisce — 6. contrarii non erunt dicendi — 16-17. caput reservabimus transferetur —
- ↑ Postilla marginale: «8 Phys., t. 65».
- ↑ Di qui, sino alle parole «argumenta construere possimus» (pag. 325, lin. 19), si legge in un cartellino a parte, ed è sostituito al passo seguente, cancellato nel codice, e che riproduciamo con tutta fedeltà anche ad alcune licenze o trascuranze rimaste nella dicitura: «Mobile utitur extremo sui motus tanquam principio medio et fine: et, ideo, quod unum est, duo facit; tanquam si quis, cogitatione, unum pro duobus sumeret: ergo necessarium est ut in illo extremo quiescat, cum
