Pagina:Laude (Roma 1910).djvu/144

122 JACOPONE DA TODI

De l’amore che hai demandato,
     molti amori trouamo en esto stato,
     se tu non ne declar del tuo amato,
     responder noi non te ce saperimo.8
L’amor ch’io ademando sì è l primo,
     unico, eterno et sta sublimo;
     non par che l conoscati, como stimo,
     da ch’en plurale hauete la ntendenza.12
Questo responder già non è fallenza;
     de lo tuo amor non hauem conoscenza,
     se non t’encresce a dicerne sua ualenza,
     delectane l’andito d’ascoltare.16
L’amor ch’io ademando è singulare;
     cielo & terra empie col suo amare,
     en cosa brutta non pò demorare,
     tanto è purissimo.20
L’amor ch’io demando è humilissimo,
     el cor, ó se reposa, fa l ditissimo,16
     humilia l’affecto superbissimo
     per sua bontade.24
Enfondeme nel cor fedelitade,
     famme guardar da le cose uetate,
     le cose concedute & ordenate
     fammele usar con temperanza.28
Diuide da la terra mia speranza,
     conducelame en ciel la uicinanza,
     famme citadin per longa usanza
     de la gran citade.32
Loco sì son le cose ordinate,
     la scola se cce tien de caritate,
     tutte le gente de quelle contrate
     ciascuno en amore è conuentato.36
Distinguese l’amore en terzo stato;
     bono, meglio, sommo sublimato;
     lo sommo sì uole essere amato
     senza compagnìa.40
Parlar de tal amor faccio follìa,
     diota me conosco en theologìa,
     l’amor me constregne en sua pazìa
     et famme bannire.44
Prorompe l’abundanza en uoler dire,
     modo non gli trouo a proferire,
     la uerità m’empone lo tacere,
     che non lo so fare.48