Pagina:Latini - Il Tesoro, 2, 1877.djvu/89


85

che il cioè a dichiarare il significato di questo mostruoso vocabolo.


Capitolo III.


Insegna Brunetto che il Danubio nasce in Lombardia? Ascoltiamo il Sorio.

«Ister Germanicis jugis oritur, effusus monte qui Raurarcos Galliae spectat. Sexaginta amnes in se recipit, omnes ferme navigabiles etc.» Lo scoliaste definisce il luogo preciso: «Situs fontis est intra villam, quae hodie Doneschingen vocatur, idest Danubii eschingen. Montes vero Arbona, quos hodie putant esse Bor aut Bar, absunt fere duarum horarum.»

Vegga il lettore come sia originato dalla goffaggine dei copiatori, il Danubio nasca verso Lombardia. La scrittura nel ms. volle essere Versolombarte, che fu mal letta Verso Lombardia

L’Irlanda serpenticida. «Nec tantum sibi ipsi soli, verum et aliis salubris est locis. Nam quum ipsa nullo serpatur angue, asportata inde terra, quoquo gentium invecta sit, angues necat (Solinus, capitulo XXV).

L’ultima Tule. Multae et aliae circa Britanniam insulae, e quibus Thule ultima, in qua aestivo solstitio sole de Cancri sydere faciente transitum, nox pene nulla. Brumali solstitio dies adeo conductus, ut ortus junctus sit occasui. Ultra Thulem accepimus pigrum esse et concretum mare (Solinus, ibid.)»